Τα υπόγεια του Δημοτικού θεάτρου (χτισμένο δίπλα στην παραλία) είναι πλημμυρισμένα με θαλασσινό νερό. Τα πρώτα 21 πλατάνια φυτεμένα στον μπαζότοπο της Κορίνθου (που θα άντεχε μόνο αλμυρίκια) ξεράθηκαν. Η θάλασσα λοιπόν διεκδικεί τον χώρο που της ανήκει και παίζει με τις δημαρχιακές κατασκευές. Στo παιχνίδι αυτό μεταξύ θάλασσας και Κορινθίων δημάρχων θα έπαιρνα ασυζητητί την πλευρά του Ποσειδώνα, αν δεν σκεφτόμουν πως οι καλοί μας δήμαρχοι θα φροντίσουν να βρουν κάποιον τρόπο για να προστατέψουν τις κατασκευές, στις οποίες άλλωστε οφείλουν τις εκλογικές τους επιτυχίες. Άρα, πιθανόν να πέσουν και άλλα χρήματα για να θωρακιστεί το δημοτικό μας θέατρο και Πανεπιστήμιο και να φυτευτούν νέα δέντρα (πλατάνια πάλι).Επειδή όμως η θάλασσα θα συνεχίσει να κάνει πάρτυ με τις κατασκευές των δημάρχων, θα συνεχίσουν να πέφτουν χρήματα. Για πόσο καιρό άραγε;
Αναρωτιέμαι.
Γιατί δεν θωρακίστηκε το κτίριο του Δημοτικού θεάτρου;
Ποιος παρέλαβε το έργο αυτό;
Έλεγξε αν όλα πήγαν καλά;
Γιατί οι δήμαρχοι προτιμούν έργα ακριβά και πολύπλοκα αντί προφανή και φτηνά;
Γιατί δεν αξιοποιήθηκε τότε η πολύ φτηνότερη αγορά του παλιού σινέ Ηλέκτρα για να γίνει το δημοτικό θέατρο (τώρα αρωματοπωλείο της Δαμασκηνού) και προτιμήθηκε η εξ αρχής κατασκευή νέου θεάτρου;
Ευ. Σπινθάκης
