O Αριστοφάνης αναφέρει σε μια κωμωδία πως «μεταξύ Σικυώνος και Κορίνθου θα βρεις πάντα τα καλύτερα».Πολύ σωστά. Η περιοχή αυτή που σήμερα ονομάζουμε Βόχα, ήταν ένας σπουδαίος κήπος, ένας μικρός παράδεισος που εδώ και χιλιάδες χρόνια, όχι μόνο αποτέλεσε την παραγωγική βάση για την ανάπτυξη σπουδαίου πολιτισμού στις δύο αυτές σημαντικές πόλεις της αρχαιότητας, αλλά έθρεψε και πλούτισε τους ανθρώπους της ως πρόσφατα, κάνοντας παγκοσμίως γνωστή την κορινθιακή σταφίδα. Γη εύφορη, υψηλής παραγωγικότητας που (με την συμβολή των αρδευτικών έργων που έφεραν νερό από την Στυμφαλία μέσω του Ασωπού ποταμού) έκαναν τον Βενιζέλο να την αποκαλέσει «Καλλιφόρνια της Ελλάδας».
Τα τελευταία όμως χρόνια ακούς από παντού πως «δεν έχει μέλλον πια η Βόχα!».
Πως φτάσαμε άραγε σε αυτό το χάλι;
Mε δυο λόγια.Απουσία ολοκληρωμένης αγροτικής πολιτικής που να στοχεύει στο μέλλον, απουσία χωροταξικού σχεδιασμού, υπεράντληση - ταπείνωση των υπογείων υδάτων, υφαλμύρωσή τους σε κάποια σημεία, χημική ρύπανση υδάτων, εδάφους και αέρα, εξάντληση εδαφών, διασπορά χωματερών και μπαζών και τέλος ανεξέλεγκτη αστικοποίησή, δηλαδή μετατροπή της εύφορης γης σε οικόπεδα, αποτέλεσαν την χαριστική βολή για τον κάμπο της Βόχας.
Προς το παρόν δεν φαίνεται να υπάρχει πολιτική βούληση των κυβερνώντων, αλλά ούτε και κινητοποίηση των πολιτών από τα κάτω για να σωθεί αυτή η πολύτιμη φλούδα γης. Ως πρόσφατα αυτή η φλούδα γης έδινε εισόδημα, από εδώ και πέρα χρειάζεται να παίρνει. όχι να δίνει. Φαντάζομαι πως, αν συνεχιστεί αυτή η κατηφόρα, οι ερχόμενες γενιές, που θα θελήσουν κάποτε να αναστήσουν τον κάμπο της Βόχας, πρέπει να εργαστούν πολύ σκληρότερα από όσο εργάστηκαν όλες οι προηγούμενες γενιές που ταπεινά τον καλλιεργούσαν και τον προστάτευαν εδώ και χιλιάδες χρόνια.
Φαντάζομαι πως τότε θα συγκληθεί το δικαστήριο των γενεών. Αυτό το δικαστήριο λοιπόν δεν θα διστάσει να σηκώσει το δάχτυλο και να δείξει ως φταίχτη την σημερινή γενιά που παρέλαβε έναν παράδεισο και άφησε στις επόμενες γενιές μιαν έρημο….
Ευ. Σπινθάκης
