Μάρκελλος..ΦΤΩΧΕΙΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ ΣΤΗ ΚΟΡΙΝΘΙΑ ΜΑΣ

Πρωτοφανής σε σκληρότητα και άκρως επώδυνη η διαδικασία απελευθέρωσης της Ελλάδας από τα αρνητικά χαρακτηριστικά της οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής της ζωής. Άραγε, εφαρμόζουμε πολιτικές τέτοιες, αλλαγές δηλ.ποιοτικές και βαθιές, όχι απλά αποπληρωμές, που δεν θα ξαναχρειαστούμε τρόικες ; Mειώνουμε άραγε χρέη και ελλείμματα ; Επενδύουμε χρήματα εκεί που πρέπει ; Δυστυχώς, μέχρι σήμερα, μόνο φτώχεια, θλίψη, θυσίες, δάκρυα, αλλά και ελπίδα ζούμε.Σε κάθε όμως περίπτωση, κανείς μας δεν νιώθει υπερήφανος, που ο τόπος μας αφήνεται στην ανομία. Στην αδιαφάνεια. Στη σπατάλη. Στην κακοδιαχείριση. Στην ιδιοποίηση του πλούτου από επιτήδειους. Ουδείς επαίρεται για τους υπεύθυνους της τρόικας, που μας ελέγχουν. Που μας αξιολογούν. Δεν φταίνε οι δανειστές μας για τις πελατειακές προσλήψεις και τη διόγκωση του δημοσίου. Δεν ευθύνεται το ΔΝΤ για τα προβλήματα στην παιδεία μας. Για τις μη ανταγωνιστικές μας επιχειρήσεις που ενδιαφέρονται απλώς να είναι κρατικοδίαιτες. Για το ότι ως λαός καταφεύγουμε στοικά στα σκοτεινά καταφύγεια ηρώων του νου μας. Δεν έχει μερτικό ευθύνης η Ευρώπη, που τα κονδύλιά της δεν αξιοποιούνται. Που γιατροί και φαρμακοβιομηχανίες κάνουν πάρτι σε βάρος του λαουτζίκου. Που τα χρέη μας φθάνουν στα ύψη. Που η μιζέρια και η απαισιοδοξία είναι απλωμένες παντού σαν τραχανάς. Και που γλυστρούν και χύνονται και χάνονται βαθειά σε μία άβυσσο. Μέσα μας…