Η πενταετής δράση και η παρουσία του Δικτύου Καθηγητών Α΄ Ε.Λ.Μ.Ε. Κορινθίας έχει αποδείξει ότι δεν είναι μια θνησιγενής κίνηση διαμαρτυρίας απέναντι στον κατεστημένο συνδικαλισμό αλλά ένα άλλο μοντέλο συνδικαλισμού που αναδεικνύει την ανάγκη μεγαλύτερης αυτονομίας των συνδικάτων. Αντιταχθήκαμε από την αρχή τόσο στην ιδιώτευση και τις ατομικές λύσεις όσο και στον συντεχνιακό και πελατειακό συνδικαλισμό ο οποίος, όχι μόνο αδυνατεί να αντιμετωπίσει την επίθεση που δεχόμαστε, όχι μόνο αποτελεί μία από τις αιτίες της κρίσης του πολιτικού και κοινωνικού συστήματος αλλά προδίδει και την ίδια την ιστορία του κλάδου μας. Και όλ’ αυτά την ώρα που στην κοινωνία αναβαθμίζεται η ανάγκη του Δημόσιου Σχολείου ιδιαίτερα για τους εργαζόμενους, τους ελαστικά απασχολούμενους, τους άνεργους, τα θύματα με λίγα λόγια της κρίσης. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η εξασφάλιση των προϋποθέσεων για τη λειτουργία θεσμών, όπως η Ενισχυτική Διδασκαλία και η Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη που καταργούνται, ο αγώνας ενάντια στις αναιτιολόγητες παιδαγωγικά συγχωνεύσεις - καταργήσεις κ.λ.π. στηρίζουν σαφώς τις πιο αδύνατες κοινωνικά τάξεις, γεγονός που καθιστά εφικτό το χτίσιμο μιας κοινωνικής συμμαχίας κατά κύριο λόγο με τους γονείς. Μια συμμαχία που σε τελική ανάλυση υπηρετεί τον μείζονα στόχο του κλάδου μας για αύξηση των δαπανών για την Παιδεία στο 5% του Α.Ε.Π. (15% του προϋπολογισμού).Όμως πρώτα πρέπει να συμμαχήσουμε μεταξύ μας. Γι’ αυτό: Απευθυνόμαστε στους συναδέλφους που αισθάνονται ότι το Δημόσιο σχολείο τους ανήκει και θέλουν να το υπερασπιστούν. Απευθυνόμαστε στους συναδέλφους που υπερασπίζονται τις θέσεις του κλάδου μας χωρίς να παραβλέπουν τις αγκυλώσεις και τις ανεπάρκειές του.
Απευθυνόμαστε στους συναδέλφους που είναι πρωτοπόροι όχι μόνο στους συνδικαλιστικούς αγώνες αλλά και στον καθημερινό αγώνα της διδασκαλίας μέσα στην τάξη.
