Το σύνολο των τοπικών φορέων, από τους Δήμους μέχρι συλλόγους πολιτών, έχουν καταθέσει προτάσεις για την αξιοποίηση, τόσο των εγκαταστάσεων, όσο και του χώρου όπου αναπτύσσεται η παλιά γραμμή. Προσωπικά θεωρώ πιο πρόσφορη την πρόταση για μετατροπή της σε δρόμο. Πιστεύω ότι η ανεπάρκεια του υπάρχοντος παραλιακού δρόμου να εξυπηρετήσει την αυξημένη κίνηση, δημιουργεί σημαντικότατα προβλήματα, τόσο στους εποχούμενους, όσο και, κυρίως, στους κατοίκους. Ιδιαίτερα τώρα, που η Εθνική Οδός Αθηνών – Πατρών είναι υπό κατασκευή, ο φόρτος σε όλο τον παραλιακό άξονα είναι ιδιαίτερα αυξημένος, αυξάνοντας έτσι τους κινδύνους και υποβαθμίζοντας την ποιότητα ζωής σε όλες τις παράκτιες κοινότητες. Επιπλέον, η δημιουργία ενός τέτοιου δρόμου θα διευκολύνει το άνοιγμα των διαβάσεων, που σήμερα είναι κλειστές λόγω της υπάρχουσας σιδηροδρομικής γραμμής, και οι οποίες παρεμποδίζουν την προσπέλαση των πολιτών.
Πιστεύω ότι η δημιουργία ενός δρόμου που θα ανακουφίσει την κυκλοφορία από τον Ισθμό μέχρι το Δερβένι είναι η πιο πρόσφορη και χρήσιμη λύση. Ωστόσο, υπάρχουν πολλές άλλες προτάσεις, κάθε μία από τις οποίες έχει θετικά σημεία. Υπάρχει για παράδειγμα η πρόταση για τη δημιουργία ενός προαστιακού που θα συνδέει τα μεγάλα αστικά κέντρα της Κορινθίας, άλλη πρόταση μιλά για δημιουργία δρόμου ήπιας κυκλοφορίας, με πεζόδρομους και ποδηλατόδρομους. Και βεβαίως, πέρα από το ζήτημα της γραμμής, υπάρχει πάντα ανοιχτό το θέμα της αξιοποίησης των υποδομών. Οι εγκαταλελειμμένοι παλιοί σιδηροδρομικοί σταθμοί, οι οποίοι έχουν μετατραπεί σε καταλύματα λαθρομεταναστών, εστίες παραβατικότητας και κινδύνων για τη δημόσια υγεία και ασφάλεια, θα μπορούσαν να στεγάσουν από δημόσιες υπηρεσίες μέχρι ψυχαγωγικές δραστηριότητες.
Θεωρώ ότι ο ακριβής τρόπος αξιοποίησης πρέπει να είναι θέμα ανοιχτού διαλόγου της πολιτείας με όλους τους φορείς, την τοπική και περιφερειακή αυτοδιοίκηση και, βεβαίως, τους πολίτες της Κορινθίας. Θα πρέπει να υπάρξουν εμπεριστατωμένες μελέτες για κάθε πρόταση και να τεθούν στην κρίση της κορινθιακής κοινωνίας. Όλα αυτά όμως κατ’ ανάγκη έρχονται σε δεύτερη φάση. Σε πρώτη φάση, αυτό που είναι αναγκαίο είναι να υπάρξει η πολιτική βούληση, από την πλευρά της Κυβέρνησης, να παραδώσει στο κοινωνικό σύνολο την παλιά σιδηροδρομική γραμμή. Πρέπει πρώτα να διασφαλίσουμε την πρόθεση του Υπουργείου και στη συνέχεια να αποφασίσουμε από κοινού τον τρόπο της αξιοποίησης. Αυτό είναι και το περιεχόμενο της ερώτησής μου προς τον αρμόδιο Υπουργό, στον οποίο εξέθεσα τόσο το αίτημα για παραχώρηση της γραμμής και των υποδομών, όσο και μερικές από τις προτάσεις αξιοποίησης που έχουν διατυπωθεί. Από τον κ. Ραγκούση αναμένω όχι μόνο μία ξεκάθαρη δήλωση προθέσεων, αλλά και μία ρητή δέσμευση, με σαφές χρονοδιάγραμμα και στόχους.»
