
Το 1969 συνελήφθη από τη Χούντα, εξαιτίας όσων έλεγε στις παραδόσεις. Πέρασε πέντε μήνες στην απομόνωση, βασανίστηκε και το 1970 καταδικάστηκε σε κάθειρξη 18 ετών. Συνέχισε την αντιδικτατορική του δράση από τη φυλακή, γράφοντας κείμενα που δημοσιεύτηκαν και από μέσα ενημέρωσης στο εξωτερικό.
Το 1972 αποφυλακίστηκε για λόγους υγείας και ξεκίνησε να διδάσκει στο πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης, το οποίο τον είχε εκλέξει τακτικό καθηγητή του Ποινικού Δικαίου και της Φιλοσοφίας του Δικαίου όταν ήταν ακόμη στη φυλακή. Συνέχισε την αντίσταση στη χούντα.
Με την πτώση της δικτατορίας επέστρεψε στην Αθήνα και μετείχε στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας ως υπουργός Δημοσίων Έργων. Παράλληλα, άρχισε και πάλι να διδάσκει στη Νομική.
"Κύριοι, και τώρα συνεχίζουμε από εκεί που μας σταμάτησαν", ήταν τα πρώτα λόγια του προς τους φοιτητές.
Εξελέγη βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ και διετέλεσε υπουργός Δικαιοσύνης (1982-84, 1984-85, 1985-86), Υγείας (1987) και αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών (1995).