Οι προτάσεις που παρουσιάστηκαν στη διαβούλευση ξεπερνούν ακόμα και τα χειρότερα σενάρια για τους ιδιοκτήτες. Κατ’ αρχήν, για να εισέλθει κανείς ατομικά στο επάγγελμα, επιτρέπεται να το κάνει μόνο υπό τη μορφή μονοπρόσωπης ΕΠΕ. Αυτό, πέραν του ότι δημιουργεί τεράστια κόστη, δεν υπηρετεί κανέναν απολύτως σκοπό, κινείται δε στα όρια του Συντάγματος. Η εναλλακτική είναι η δημιουργία ΕΠΕ ή ΑΕ, και εδώ είναι αυτονόητο ότι οι σημερινοί ιδιοκτήτες, πολλοί από τους οποίους είναι ακόμα χρεωμένοι με δάνεια για την απόκτηση της άδειας, δεν πρόκειται να βρουν το κεφάλαιο για τη σύστασή τους. Τα ταξί θα περάσουν σε χέρια μεγάλων εταιριών και έτσι ένας ολόκληρος κλάδος ελεύθερων επαγγελματιών θα μετατραπούν σε μισθωτούς υπαλλήλους.
Επιπλέον, δημιουργούνται ταξί δύο ταχυτήτων: τα γνωστά μας ταξί και τα οχήματα ειδικής μίσθωσης. Το κόμιστρο των ταξί καθορίζεται από το Υπουργείο και, σύμφωνα με δηλώσεις του κ. Ραγκούση, σκοπός του είναι να μειώσει τις τιμές κατά 10-20%. Αντίθετα, στα οχήματα ειδικής μίσθωσης δεν υπάρχει περιορισμός και η τιμή συμφωνείται με τον πελάτη. Επιπλέον, τα ειδικής μίσθωσης οχήματα συνάπτουν συμφωνίες με φυσικά ή νομικά πρόσωπα σε όλη την Ελλάδα. Ας σκεφτούμε λοιπόν τι θα σημάνει για τους ιδιοκτήτες ταξί η σύναψη συμφωνίας μεταξύ, για παράδειγμα, του αεροδρομίου της Αθήνας με μία εταιρεία μισθωμένων οχημάτων.
Βεβαίως, το μείζον πρόβλημα για τους σημερινούς ιδιοκτήτες είναι οι άδειες. Υπάρχουν άνθρωποι που χρεώθηκαν στις τράπεζες για να αποκτήσουν μία άδεια αξίας 150-200.000 ευρώ, η οποία σήμερα δεν αξίζει τίποτα. Επιπλέον, αυτήν την άδεια δεν μπορούν πλέον να τη μεταβιβάσουν, αλλά είναι υποχρεωμένοι να την παραδώσουν στο κράτος. Μιλούμε για μία πρωτοφανή δήμευση περιουσιακών στοιχείων. Και φυσικά ούτε λόγος για πληθυσμιακά κριτήρια. Ο Διεθνής Οργανισμός για τις Οδικές Μεταφορές εκτιμά ότι η αναλογία των ταξί προς τον πληθυσμό θα πρέπει να είναι 1 προς 1.000. Στην Ελλάδα, και ιδιαίτερα στην Αθήνα των 14.000 ταξί, η αναλογία ξεπερνά το 3 προς 1.000. Γι’ αυτό το λόγο «έκλεισε» το επάγγελμα. Τώρα η Κυβέρνηση χορηγεί άμεσα 6.500 νέες άδειες, δίνοντας αυτόματα ολόκληρη άδεια στους σημερινούς κατόχους μισής και, βεβαίως, δεν υπάρχει οροφή στο πόσες νέες σκοπεύει να εκδώσει ακόμα.
Η Κυβέρνηση με το νομοσχέδιο για τα ταξί δεν ανοίγει ένα κλειστό επάγγελμα, ούτε ανοίγει δουλειές για τους ανέργους. Ποιος άνεργος έχει 15-40.000 ευρώ για την άδεια, άλλες 5.000 για την άδεια κυκλοφορίας, και ποιος ξέρει πόσα ακόμα για την αγορά αυτοκινήτου, τη σύσταση εταιρείας και τον λογιστή. Και ποιος θα μπορεί να ζήσει από το ταξί, όταν στην Αθήνα θα κυκλοφορούν 30.000 αυτοκίνητα. Στην καλύτερη περίπτωση η Κυβέρνηση δημιουργεί νέες στρατιές μισθωτών της πείνας και εισπράττει ζεστό χρήμα για την έκδοση και ανανέωση αδειών. Ο κ. Ρέππας είχε παραδεχθεί ότι τα ταξί είναι ήδη πολλά και ότι το πληθυσμιακό είναι πάντα βασικό κριτήριο στη χορήγηση αδειών. Ο κ. Ραγκούσης εφηύρε ένα δικό του μοντέλο, μοναδικό στην Ευρώπη, του οποίου η αυθαιρεσία θα οδηγήσει στην πείνα δεκάδες χιλιάδες οικογένειες.»
