Την ίδια στιγμή που οι αποκλίσεις είναι μεγάλες, οι μεταρρυθμίσεις και οι αποκρατικοποιήσεις προχωρούν με ρυθμούς χελώνας και η κυβέρνηση προσπαθεί να πείσει το ΠΑΣΟΚ, τα νοικοκυριά δυσκολεύονται όλο και περισσότερο να τα βγάλουν πέρα, η ύφεση στην αγορά έχει ξεπεράσει κάθε απαισιόδοξο σενάριο και η απαισιοδοξία και η ανασφάλεια (μαζί με την οργή) αποτελούν κυρίαρχα συναισθήματα για τους περισσότερους Έλληνες.
Αυτό που ζούμε και αισθανόμαστε, εκφράστηκε νομίζω παραστατικά μέσα από την προτίμηση του 75% των νέων ανθρώπων να ζήσουν στο εξωτερικό (έρευνα της Alco για το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ). Όσο και αν το «αποπληθωρίσει» κανείς το ποσοστό αυτό, θεωρώντας το «εύκολη απάντηση», δεν παύει να είναι τεράστιο και να αποτελεί απόδειξη πραγματικής χρεωκοπίας.
Στο σημείο που φτάσαμε σήμερα, με φανερό πια ότι και η συνταγή ήταν υπερβολική και ο «μάγειρας» δεν τα καταφέρνει όπως θα έπρεπε, είναι νομίζω αυτονόητο ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε στην ίδια ρότα.
Η συνταγή πρέπει να διαφοροποιηθεί και ο «μάγειρας» πρέπει να αλλάξει ρυθμούς και να βελτιώσει την απόδοση του, ή να συνεργαστεί με άλλους «μάγειρες», ώστε μαζί να πετύχουν καλύτερα αποτελέσματα.
Φοβάμαι ότι τίποτα από αυτά δεν έχει σοβαρές πιθανότητες να γίνει πράξη. Συνεπώς, εκφράζοντας αντίθετη άποψη από εκείνη των περισσότερων συμπατριωτών μας, εκτιμώ ότι πρέπει να αναζητήσουμε διέξοδο στις εκλογές. Μετά από αυτές, οι πιθανότητες αλλαγής στη συνταγή και συνεργασίας «μαγείρων» θα είναι ασφαλώς πολύ – πολύ περισσότερες.
Είναι αλήθεια ότι στο μέσο μιας τεράστιας οικονομικής κρίσης, οι εκλογές –σε λογικές συνθήκες- αποτελούν πρόβλημα. Όμως, σε συνθήκες παραλογισμού –όπως αυτές που ζούμε- αποτελούν τη λύση.
aixmi.gr
