Ένα κολασμένο 15νθήμερο διανύει ο πολιτικός βίος της χώρας και μαζί οι Έλληνες πολίτες, οι οποίοι πέραν της εξαθλίωσης που βιώνουν από την ανερμάτιστη 2ετή διακυβέρνηση του πράσινου καθεστώτος, αισθάνονται επιπλέον πως βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού, δεδομένου ότι τίποτα δεν γεννά αίσθημα ασφάλειας, ότι τα οικονομικά, κοινωνικά και τα εθνικής κυριαρχίας θέματα θα έχουν αίσιο τέλος.
Η «μεγαλειώδης» επιτυχία του Γιώργου Παπανδρέου, της 26ης -27ης Οκτωβρίου για τη νέα δανειακή σύμβαση και το κούρεμα του ελληνικού χρέους κατά 50%, που παρουσιάσθηκε σαν επική νίκη και δημιούργησε επίπλαστη ανακούφιση και ελπίδα, έδωσε τη θέση της στην άλογη απόφαση του Πρωθυπουργού για διενέργεια διχαστικού δημοψηφίσματος με το δίλημμα ευρώ ή δραχμή, που είχε αναμενόμενο αποτέλεσμα να εξευτελιστεί η χώρα ανεπανόρθωτα στα αδηφάγα μάτια των Ευρωπαίων και έτσι μια κακή απόφαση όπως αυτή της 26ης Οκτωβρίου, να φαντάζει αναπόφευκτη και μονόδρομος, όπως ορθά διαπίστωσε ο Πρόεδρος της Ν.Δ., Αντώνης Σαμαράς.
Η οικονομική περιδίνηση της Ιταλίας εξάλλου, η οποία έχει χρέος 2 τρις ευρώ και αποτελεί το 25% της ευρωπαϊκής οικονομίας στην ευρωζώνη (και όχι το 2,5% της Ελλάδας), περιπλέκει περισσότερο το ζήτημα της 6ης δόσης για την Ελλάδα, λόγω του ότι μια πιθανή κατάρρευση της Ιταλίας θα διαλύσει την Ευρωζώνη μια ώρα γρηγορότερα.
Έγινε λοιπόν απαραίτητο, μετά την πλήρη μεταβολή των πολιτικών συνθηκών (αναξιοπιστία της Ελλάδας λόγω ανακοίνωσης δημοψηφίσματος και οικονομική κατάρρευση της Ιταλίας), να σχηματισθεί έγκαιρα μια κυβέρνηση για να μπορέσει να λάβει το συντομότερο την 6η δόση και να υπογράψει τη νέα δανειακή σύμβαση, χωρίς όμως να δεσμευθεί να αναλάβει υποχρεώσεις για άσκηση νέων φορολογικών μέτρων και εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας. Μια κυβέρνηση που ασφαλώς πρέπει να είναι βραχείας διάρκειας και να μην υποκαταστήσει για κανένα λόγο τη βούληση του εκλογικού σώματος και την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας.
Ο Αντώνης Σαμαράς, ως γνήσιος ευπατρίδης πολιτικός και ταυτόχρονα λαϊκός ηγέτης, προκειμένου να υπηρετήσει το γενικό συμφέρον της χώρας, προτίμησε να εγκαταλείψει προσωρινά την πάγια θέση του για άμεσες εκλογές το Νοέμβριο, παίρνοντας πάνω του το όποιο κομματικό ρίσκο, τη στιγμή που σαρώνει στις δημοσκοπήσεις και να ανοίξει τον δρόμο για σχηματισμό κυβέρνησης, ουσιαστικά υπηρεσιακού χαρακτήρα, με συγκεκριμένη αποστολή και βίο μέχρι τον Φεβρουάριο, ώστε κατόπιν, μετά τις εκλογές, ως εκλεγμένος Πρωθυπουργός να διαπραγματευθεί σθεναρά και τη νέα δανειακή σύμβαση και τα νέα μνημόνια που θα ακολουθήσουν και που θα απαιτείται τότε, ισχυρή κυβέρνηση εθνικού προσανατολισμού, η οποία δεν θα είναι πρόθυμη να ικανοποιήσει τις προσδοκίες των Μέρκελ-Σαρκοζύ, για εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας, διάλυση της ελληνικής κοινωνίας και απόσπαση των πλουτοπαραγωγικών μας πηγών.
Σε αντίθεση με την υπεύθυνη στάση του Αντώνη Σαμαρά και της Ν.Δ., ο Γιώργος Παπανδρέου, εμφορούμενος από ένστικτα πολιτικής αυτοσυντήρησης, καθυστέρησε την παραίτησή του και κωλυσιέργησε ως προς τον διορισμό νέου Πρωθυπουργού προτείνοντας αναρίθμητους υποψηφίους, μέχρι να καταλήξει στο ίδιο πρόσωπο που αρχικά προτάθηκε, δηλαδή τον κ. Λουκά Παπαδήμο, για λόγους που έχουν να κάνουν με τη θητεία του ως Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, που είναι τετραετής, ξεκινώντας στις 11-11-2007 και λήγοντας στις 11-11-2011, βάσει του καταστατικού του ΠΑΣΟΚ. Στόχευε ουσιαστικά να προκληθεί αδιέξοδο ως προς την επιλογή νέου πρωθυπουργού και να ξεπεραστεί η τετραετία, χωρίς να πραγματοποιηθούν εσωκομματικές εκλογές και συνέδριο και έτσι, μένοντας Πρωθυπουργός ο ίδιος, να ανανεωθεί άτυπα η θητεία του ως Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, ώστε να εξασφαλίσει με αυτόν τον τρόπο και την Προεδρία της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Γι’ αυτό ακριβώς όταν κατάλαβε ότι κάτι τέτοιο ήταν αδύνατο, πρότεινε ως εναλλακτική λύση στις 9-11-2011 για τη θέση του Πρωθυπουργού, τον κολλητό του και Πρόεδρο της Βουλής Φίλιππο Πετσάλνικο, ώστε να έχει καλυμμένα τα νώτα του και να ελέγχει ο ίδιος το κόμμα του.
Η ουσία βέβαια είναι και αυτό ενδιαφέρει το λαό, ότι αυτά τα φθηνά τεχνάσματα προκαλούν ανήκεστο βλάβη στην πολιτική και οικονομική υγεία της χώρας. Είναι φιλοδοξίες χαμηλών προσδοκιών και αποδεικνύουν περίτρανα για άλλη μια φορά το πάθος των στελεχών του ΠΑΣΟΚ για αξιώματα.
Αυτή ακριβώς είναι η ειδοποιός διαφορά Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ. Εμείς προτάσσουμε έμπρακτα το εθνικό συμφέρον, αδιαφορώντας για το κομματικό, ενώ το ΠΑΣΟΚ αρέσκεται να εμπαίζει θεσμούς και κοινωνία, για την εξυπηρέτηση ιδιοτελών επιδιώξεων και στόχων που απασχολούν μόνο τον μικρόκοσμο του ΠΑΣΟΚ.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜ.Τ.Ο. Ν.Δ.
ΑΣΣΟΥ-ΛΕΧΑΙΟΥ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
ΤΟΜΕΑΡΧΗΣ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ ΝΟΔΕ Ν.Δ. ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
Η «μεγαλειώδης» επιτυχία του Γιώργου Παπανδρέου, της 26ης -27ης Οκτωβρίου για τη νέα δανειακή σύμβαση και το κούρεμα του ελληνικού χρέους κατά 50%, που παρουσιάσθηκε σαν επική νίκη και δημιούργησε επίπλαστη ανακούφιση και ελπίδα, έδωσε τη θέση της στην άλογη απόφαση του Πρωθυπουργού για διενέργεια διχαστικού δημοψηφίσματος με το δίλημμα ευρώ ή δραχμή, που είχε αναμενόμενο αποτέλεσμα να εξευτελιστεί η χώρα ανεπανόρθωτα στα αδηφάγα μάτια των Ευρωπαίων και έτσι μια κακή απόφαση όπως αυτή της 26ης Οκτωβρίου, να φαντάζει αναπόφευκτη και μονόδρομος, όπως ορθά διαπίστωσε ο Πρόεδρος της Ν.Δ., Αντώνης Σαμαράς.
Η οικονομική περιδίνηση της Ιταλίας εξάλλου, η οποία έχει χρέος 2 τρις ευρώ και αποτελεί το 25% της ευρωπαϊκής οικονομίας στην ευρωζώνη (και όχι το 2,5% της Ελλάδας), περιπλέκει περισσότερο το ζήτημα της 6ης δόσης για την Ελλάδα, λόγω του ότι μια πιθανή κατάρρευση της Ιταλίας θα διαλύσει την Ευρωζώνη μια ώρα γρηγορότερα.
Έγινε λοιπόν απαραίτητο, μετά την πλήρη μεταβολή των πολιτικών συνθηκών (αναξιοπιστία της Ελλάδας λόγω ανακοίνωσης δημοψηφίσματος και οικονομική κατάρρευση της Ιταλίας), να σχηματισθεί έγκαιρα μια κυβέρνηση για να μπορέσει να λάβει το συντομότερο την 6η δόση και να υπογράψει τη νέα δανειακή σύμβαση, χωρίς όμως να δεσμευθεί να αναλάβει υποχρεώσεις για άσκηση νέων φορολογικών μέτρων και εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας. Μια κυβέρνηση που ασφαλώς πρέπει να είναι βραχείας διάρκειας και να μην υποκαταστήσει για κανένα λόγο τη βούληση του εκλογικού σώματος και την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας.
Ο Αντώνης Σαμαράς, ως γνήσιος ευπατρίδης πολιτικός και ταυτόχρονα λαϊκός ηγέτης, προκειμένου να υπηρετήσει το γενικό συμφέρον της χώρας, προτίμησε να εγκαταλείψει προσωρινά την πάγια θέση του για άμεσες εκλογές το Νοέμβριο, παίρνοντας πάνω του το όποιο κομματικό ρίσκο, τη στιγμή που σαρώνει στις δημοσκοπήσεις και να ανοίξει τον δρόμο για σχηματισμό κυβέρνησης, ουσιαστικά υπηρεσιακού χαρακτήρα, με συγκεκριμένη αποστολή και βίο μέχρι τον Φεβρουάριο, ώστε κατόπιν, μετά τις εκλογές, ως εκλεγμένος Πρωθυπουργός να διαπραγματευθεί σθεναρά και τη νέα δανειακή σύμβαση και τα νέα μνημόνια που θα ακολουθήσουν και που θα απαιτείται τότε, ισχυρή κυβέρνηση εθνικού προσανατολισμού, η οποία δεν θα είναι πρόθυμη να ικανοποιήσει τις προσδοκίες των Μέρκελ-Σαρκοζύ, για εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας, διάλυση της ελληνικής κοινωνίας και απόσπαση των πλουτοπαραγωγικών μας πηγών.
Σε αντίθεση με την υπεύθυνη στάση του Αντώνη Σαμαρά και της Ν.Δ., ο Γιώργος Παπανδρέου, εμφορούμενος από ένστικτα πολιτικής αυτοσυντήρησης, καθυστέρησε την παραίτησή του και κωλυσιέργησε ως προς τον διορισμό νέου Πρωθυπουργού προτείνοντας αναρίθμητους υποψηφίους, μέχρι να καταλήξει στο ίδιο πρόσωπο που αρχικά προτάθηκε, δηλαδή τον κ. Λουκά Παπαδήμο, για λόγους που έχουν να κάνουν με τη θητεία του ως Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, που είναι τετραετής, ξεκινώντας στις 11-11-2007 και λήγοντας στις 11-11-2011, βάσει του καταστατικού του ΠΑΣΟΚ. Στόχευε ουσιαστικά να προκληθεί αδιέξοδο ως προς την επιλογή νέου πρωθυπουργού και να ξεπεραστεί η τετραετία, χωρίς να πραγματοποιηθούν εσωκομματικές εκλογές και συνέδριο και έτσι, μένοντας Πρωθυπουργός ο ίδιος, να ανανεωθεί άτυπα η θητεία του ως Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, ώστε να εξασφαλίσει με αυτόν τον τρόπο και την Προεδρία της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Γι’ αυτό ακριβώς όταν κατάλαβε ότι κάτι τέτοιο ήταν αδύνατο, πρότεινε ως εναλλακτική λύση στις 9-11-2011 για τη θέση του Πρωθυπουργού, τον κολλητό του και Πρόεδρο της Βουλής Φίλιππο Πετσάλνικο, ώστε να έχει καλυμμένα τα νώτα του και να ελέγχει ο ίδιος το κόμμα του.
Η ουσία βέβαια είναι και αυτό ενδιαφέρει το λαό, ότι αυτά τα φθηνά τεχνάσματα προκαλούν ανήκεστο βλάβη στην πολιτική και οικονομική υγεία της χώρας. Είναι φιλοδοξίες χαμηλών προσδοκιών και αποδεικνύουν περίτρανα για άλλη μια φορά το πάθος των στελεχών του ΠΑΣΟΚ για αξιώματα.
Αυτή ακριβώς είναι η ειδοποιός διαφορά Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ. Εμείς προτάσσουμε έμπρακτα το εθνικό συμφέρον, αδιαφορώντας για το κομματικό, ενώ το ΠΑΣΟΚ αρέσκεται να εμπαίζει θεσμούς και κοινωνία, για την εξυπηρέτηση ιδιοτελών επιδιώξεων και στόχων που απασχολούν μόνο τον μικρόκοσμο του ΠΑΣΟΚ.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜ.Τ.Ο. Ν.Δ.
ΑΣΣΟΥ-ΛΕΧΑΙΟΥ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
ΤΟΜΕΑΡΧΗΣ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ ΝΟΔΕ Ν.Δ. ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
