Η εισαγωγή της τροποποίησης αυτής ως κατεπείγουσας με τη διαδικασία του άρθρου 44 παράγρ. 1 του Συντάγματος, είναι πράξη που πρωτίστως καταδεικνύει τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται το δικηγορικό σώμα από τους κυβερνώντες:
Η Κυβέρνηση επέλεξε τον παραπάνω απαξιωτικό τρόπο για να επιτύχει την εισαγωγή αυτών των διατάξεων, για ένα θέμα που υπήρξε αντικείμενο διαλόγου επί δεκάμηνο και προεκάλεσε αγωνιστικές κινητοποιήσεις, που ταλάνισε το δικηγορικό σώμα και για το οποίο υπήρξε μόλις προ ολίγων μηνών ρύθμιση.
Και τούτο όταν ολόκληρος ο δικηγορικός κόσμος έχει εκφράσει αιτιολογημένη γνώμη για τη συμβατότητα του υφιστάμενου νομοθετικού πλαισίου με τη Συνθήκη για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία έχει ήδη γίνει μάλιστα αποδεκτή και από το καθ’ ύλην αρμόδιο Υπουργείο Δικαιοσύνης...
Η Κυβέρνηση επέλεξε τον παραπάνω απαξιωτικό τρόπο για να επιτύχει την εισαγωγή αυτών των διατάξεων, για ένα θέμα που υπήρξε αντικείμενο διαλόγου επί δεκάμηνο και προεκάλεσε αγωνιστικές κινητοποιήσεις, που ταλάνισε το δικηγορικό σώμα και για το οποίο υπήρξε μόλις προ ολίγων μηνών ρύθμιση.
Και τούτο όταν ολόκληρος ο δικηγορικός κόσμος έχει εκφράσει αιτιολογημένη γνώμη για τη συμβατότητα του υφιστάμενου νομοθετικού πλαισίου με τη Συνθήκη για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία έχει ήδη γίνει μάλιστα αποδεκτή και από το καθ’ ύλην αρμόδιο Υπουργείο Δικαιοσύνης...
