Για μία ακόμα φορά το γραφείο βουλευτή ένοιωσε τον τρόπο αυτό στην Κόρινθο
Και ενω ο ίδιος μίλησε για θετικό μήνυμα από την ψήφιση του μνημονίου, κάποιοι είχαν αντίθετη άποψη απο τον Βουλευτή. Άποψη την οποίαν έγραψαν στην πόρτα του κτιρίου που στεγάζει το γραφείο του στην Κόρινθο. Ο Πάνος Μπεγλίτης είναι ο 1ος που δέχεται τα πυρά του κόσμου με αυτήν την μορφή χωρίς αυτό φυσικά να σημαίνει πως ο κόσμος δεν έχει οργιστεί με την στάση και των έτερων Βουλευτών της Κορινθίας που εναρμονίστηκαν με την κυβερνητική γραμμή και ψήφισαν «ναι»…
Αυτό βεβαίως σε καμία περίπτωση δεν νομιμοποιεί τέτοιες μορφές αντίδρασης..
Σας παραπέμπουμε στο άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη:
Η Βία ως κορυφή της ανομίας
Tου Πασχου Μανδραβελη
Οι προβοκάτορες που έκαψαν 45 κτίρια στην Αθήνα (και μαζί κάποια από τα λίγα αρχιτεκτονικά κοσμήματα που απέμειναν) είναι καλά οργανωμένοι. Δεν μιλάμε μόνο για τις νύχτες της καταστροφής, που με εκπληκτική μαεστρία χτυπούν και κρύβονται ανάμεσα σε απλούς διαδηλωτές, αλλά για όσα προηγούνται της καταστροφής.
Κατ’ αρχήν αυτοί οι προβοκάτορες γεμίζουν με γκράφιτι τους τοίχους της Αθήνας, που έχουν ως κεντρικό σύνθημα «φωτιά στις τράπεζες». Κάθε γωνιά του Κέντρου διαλαλεί «Βάρκιζα τέλος, πόλεμος ταξικός». Μαύρες αφίσες κοσμούν τους τοίχους, επιχειρηματολογώντας για την ανάγκη της καταστροφής ως μέσο εξέγερσης. Είναι τόσο καλά οργανωμένοι που πείθουν χιλιάδες διαδηλωτές να φωνάζουν «να καεί, να καεί το μπ… η Βουλή». Μάλιστα έχουν διεισδύσει στο ΚΚΕ, βουλευτής του οποίου αντέδρασε την Κυριακή ως κοινός τραμπούκος. Για τον ΣΥΡΙΖΑ (που εκ της δομής του είναι πιο χαλαρός) δεν το συζητάμε· σουρωτήρι τον έχουν κάνει. Μάλιστα έχουν πείσει βουλευτές του να τρέχουν στα δικαστήρια -απ’ άκρου εις άκρον της επικράτειας- να γνωμοδοτούν για την αθωότητα κάθε παρανομούντος που το παίζει εξεγερμένος.
Εκεί δε που οι προβοκάτορες κάνουν χρυσές δουλειές είναι στο Διαδίκτυο. Χιλιάδες σελίδες υμνούν την «εξέγερση», κοσμώντας την με εικόνες βίας και καταστροφής· μπλέκουν τη νόμιμη με την παράνομη βία της Αστυνομίας· ανακυκλώνουν μύθους περί επανάστασης που θα γεννηθεί στα αποκαΐδια της κοινωνίας.
Το έχουμε γράψει και παλαιότερα: η παράνομη αστυνομική βία (γιατί υπάρχει και η νόμιμη) είναι πρόβλημα για μια δημοκρατία. Πρόβλημα όμως είναι και η ατιμώρητη, παράνομη, βία ομάδων που σπάνε, καίνε και πλιατσικολογούν. Δεν είναι ευθέως η Αριστερά πίσω από αυτή τη βία, ούτε καν οι πιο παλαβές εκδοχές της. Είναι χουλιγκάνοι που χρησιμοποιούν συνθήματα της Αριστεράς για να δείχνουν ότι κατάγονται από «τρανή γενιά».
Υπάρχει όμως και η υποκρισία της Αριστεράς μπροστά στο φαινόμενο, που το θρέφει. Οταν κηρύσσει την παρανομία των νόμων, πώς μπορεί να στηλιτεύσει αυτούς που παρανομούν; Οταν επιχειρηματολογεί ότι ζούμε σε χούντα ή κατοχή πώς να καταδικάσει τους «αντιστασιακούς»; Γι’ αυτό καταφεύγει σε περίτεχνα σχήματα περί «προβοκατόρων» και άλλων δαιμονίων. Από τη στιγμή που «νόμος» ορίζεται ότι θέλει το κόμμα, γιατί να μην γίνεται «νόμος» ότι αποφασίσει η μικρή ομαδούλα; Οι ηθικοί όροι δεν αρκούν. Δεν είναι πιο παράνομη κατάληψη ενός υπουργείου από το κάψιμό του· διαφέρει μόνο ως προς το μέγεθος της ζημιάς. Αν η σκέψη μπει στον ολισθηρό δρόμο του σχετικισμού, δεν υπάρχει πάτος. Αφού η χαμηλή παρανομία έχει νομιμοποιηθεί με βάση τις διακηρυγμένες προθέσεις το κάψιμο μαγαζιών είναι ακόμη πιο «νόμιμο», αφού είναι «επαναστατικότερες» οι προθέσεις εκείνων που βάζουν «φωτιά στην καταναλωτική κοινωνία».
Υπάρχει διάχυτη η κουλτούρα της ανομίας στην ελληνική κοινωνία και η κορυφή της είναι η βία. Βασίζεται σε μετα-αριστερές ανοησίες περί «δικαίου» που παράγουν οι προθέσεις, περί «βίας» που είναι ενσωματωμένη στα κύτταρα της αστικής δημοκρατίας κ.λπ. Οσο λοιπόν η Αριστερά δεν χωρίζει τα τσανάκια της με αυτές τις λογικές, θα λούζεται τα υποπροϊόντα τους.
Αυτό βεβαίως σε καμία περίπτωση δεν νομιμοποιεί τέτοιες μορφές αντίδρασης..
Σας παραπέμπουμε στο άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη:
Η Βία ως κορυφή της ανομίας
Tου Πασχου Μανδραβελη
Οι προβοκάτορες που έκαψαν 45 κτίρια στην Αθήνα (και μαζί κάποια από τα λίγα αρχιτεκτονικά κοσμήματα που απέμειναν) είναι καλά οργανωμένοι. Δεν μιλάμε μόνο για τις νύχτες της καταστροφής, που με εκπληκτική μαεστρία χτυπούν και κρύβονται ανάμεσα σε απλούς διαδηλωτές, αλλά για όσα προηγούνται της καταστροφής.
Κατ’ αρχήν αυτοί οι προβοκάτορες γεμίζουν με γκράφιτι τους τοίχους της Αθήνας, που έχουν ως κεντρικό σύνθημα «φωτιά στις τράπεζες». Κάθε γωνιά του Κέντρου διαλαλεί «Βάρκιζα τέλος, πόλεμος ταξικός». Μαύρες αφίσες κοσμούν τους τοίχους, επιχειρηματολογώντας για την ανάγκη της καταστροφής ως μέσο εξέγερσης. Είναι τόσο καλά οργανωμένοι που πείθουν χιλιάδες διαδηλωτές να φωνάζουν «να καεί, να καεί το μπ… η Βουλή». Μάλιστα έχουν διεισδύσει στο ΚΚΕ, βουλευτής του οποίου αντέδρασε την Κυριακή ως κοινός τραμπούκος. Για τον ΣΥΡΙΖΑ (που εκ της δομής του είναι πιο χαλαρός) δεν το συζητάμε· σουρωτήρι τον έχουν κάνει. Μάλιστα έχουν πείσει βουλευτές του να τρέχουν στα δικαστήρια -απ’ άκρου εις άκρον της επικράτειας- να γνωμοδοτούν για την αθωότητα κάθε παρανομούντος που το παίζει εξεγερμένος.
Εκεί δε που οι προβοκάτορες κάνουν χρυσές δουλειές είναι στο Διαδίκτυο. Χιλιάδες σελίδες υμνούν την «εξέγερση», κοσμώντας την με εικόνες βίας και καταστροφής· μπλέκουν τη νόμιμη με την παράνομη βία της Αστυνομίας· ανακυκλώνουν μύθους περί επανάστασης που θα γεννηθεί στα αποκαΐδια της κοινωνίας.
Το έχουμε γράψει και παλαιότερα: η παράνομη αστυνομική βία (γιατί υπάρχει και η νόμιμη) είναι πρόβλημα για μια δημοκρατία. Πρόβλημα όμως είναι και η ατιμώρητη, παράνομη, βία ομάδων που σπάνε, καίνε και πλιατσικολογούν. Δεν είναι ευθέως η Αριστερά πίσω από αυτή τη βία, ούτε καν οι πιο παλαβές εκδοχές της. Είναι χουλιγκάνοι που χρησιμοποιούν συνθήματα της Αριστεράς για να δείχνουν ότι κατάγονται από «τρανή γενιά».
Υπάρχει όμως και η υποκρισία της Αριστεράς μπροστά στο φαινόμενο, που το θρέφει. Οταν κηρύσσει την παρανομία των νόμων, πώς μπορεί να στηλιτεύσει αυτούς που παρανομούν; Οταν επιχειρηματολογεί ότι ζούμε σε χούντα ή κατοχή πώς να καταδικάσει τους «αντιστασιακούς»; Γι’ αυτό καταφεύγει σε περίτεχνα σχήματα περί «προβοκατόρων» και άλλων δαιμονίων. Από τη στιγμή που «νόμος» ορίζεται ότι θέλει το κόμμα, γιατί να μην γίνεται «νόμος» ότι αποφασίσει η μικρή ομαδούλα; Οι ηθικοί όροι δεν αρκούν. Δεν είναι πιο παράνομη κατάληψη ενός υπουργείου από το κάψιμό του· διαφέρει μόνο ως προς το μέγεθος της ζημιάς. Αν η σκέψη μπει στον ολισθηρό δρόμο του σχετικισμού, δεν υπάρχει πάτος. Αφού η χαμηλή παρανομία έχει νομιμοποιηθεί με βάση τις διακηρυγμένες προθέσεις το κάψιμο μαγαζιών είναι ακόμη πιο «νόμιμο», αφού είναι «επαναστατικότερες» οι προθέσεις εκείνων που βάζουν «φωτιά στην καταναλωτική κοινωνία».
Υπάρχει διάχυτη η κουλτούρα της ανομίας στην ελληνική κοινωνία και η κορυφή της είναι η βία. Βασίζεται σε μετα-αριστερές ανοησίες περί «δικαίου» που παράγουν οι προθέσεις, περί «βίας» που είναι ενσωματωμένη στα κύτταρα της αστικής δημοκρατίας κ.λπ. Οσο λοιπόν η Αριστερά δεν χωρίζει τα τσανάκια της με αυτές τις λογικές, θα λούζεται τα υποπροϊόντα τους.
