«Βρέθηκα πρόσφατα στο Νοσοκομείο Κορίνθου, λόγω ασθενείας συγγενικού μου προσώπου, και για μια ακόμη φορά μου δόθηκε η ευκαιρία να διαπιστώσω ότι όλα λειτουργούν χάρη στο υψηλό αίσθημα καθήκοντος που δείχνουν οι γιατροί, το νοσηλευτικό προσωπικό και όλοι οι εργαζόμενοι. Ελλείψεις παντού, μονάδες υποστελεχωμένες. Πάνω από πενήντα ασθενείς της Παθολογικής Κλινικής εξυπηρετούνται τις απογευματινές ώρες από δύο φιλότιμους νοσηλευτές. Στα εξωτερικά ιατρεία η ίδια κατάσταση.
Πρόσφατα πληροφορήθηκα ότι μετακινείται η μοναδική αιματολόγος του Νοσοκομείου, η έλλειψη της οποίας θα έχει αρνητικές συνέπειες, όχι μόνο στη Νοσοκομειακή Υπηρεσία Αιμοδοσίας, αλλά και σε όλα τα τμήματα και τις νοσοκομειακές λειτουργίες που εξαρτώνται από την εν λόγω υπηρεσία. Για τις επιπτώσεις άλλωστε προειδοποιεί και η Διοικήτρια του Νοσοκομείου κ. Σκέπερς, η οποία τονίζει ότι τα υπάρχοντα προβλήματα θα γίνουν οξύτερα εάν αυξηθούν οι ελλείψεις, καθώς και ο Σύλλογος Πασχόντων από Μεσογειακή Αναιμία Κορινθίας, που εξυπηρετούνται από την ειδική Μονάδα του Γ.Ν.Κορίνθου.
Αυτήν την τραγική κατάσταση μετέφερα σε παράγοντες του Υπουργείου Υγείας, οι οποίοι παρίσταντο στη συνεδρίαση της Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής. Τους επεσήμανα ότι είναι αδήριτη η ανάγκη το Γ.Ν. Κορίνθου όχι μόνο να διατηρήσει το υπάρχον προσωπικό, αλλά να στελεχωθεί έτι περαιτέρω, καθώς και να διασφαλιστεί η επάρκεια σε άρτιο εξοπλισμό και υλικά. Έχω επανειλημμένα διατυπώσει τη θέση ότι στην υγεία δεν μπορεί να γίνονται εκπτώσεις, διότι κανένα κόστος δεν μπορεί να μετρηθεί με την αξία της ανθρώπινης ζωής.
Θα ήθελα να μεταφέρω ένα ακόμα μείζον ζήτημα, το οποίο απασχόλησε την Επιτροπή και για το οποίο ο παριστάμενος Υπουργός Εργασίας κ. Κουτρουμάνης δέχθηκε δριμεία κριτική από όλες τις πτέρυγες. Πρόκειται για το ζήτημα των απαράδεκτων και πρωτοφανών καθυστερήσεων στην έκδοση συντάξεων. Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία, περισσότερες από 250.000 κύριες και επικουρικές συντάξεις παραμένουν στα συρτάρια των ασφαλιστικών ταμείων. Οι πιο ακραίες περιπτώσεις αφορούν τα επικουρικά ταμεία, όπου 100.000 δικαιούχοι περιμένουν 2,5 με 3 χρόνια για να βγουν στη σύνταξη, ενώ τραγική είναι και η κατάσταση για 40.000 συνταξιούχους που αναμένουν το εφάπαξ τους, από τους οποίους 10.000 περιμένουν από το 2009.
Υπάρχει η εκτίμηση ότι αυτές οι καθυστερήσεις είναι μία έμμεση προσπάθεια των ταμείων να αποφύγουν τις πληρωμές, με δεδομένο ότι τα οικονομικά τους βρίσκονται σε άθλια κατάσταση. Όμως αυτή η δικαιολογία δεν πείθει κανένα, με δεδομένο ότι η επιδείνωση στα ταμεία ασφάλισης τα τελευταία δύο χρόνια είναι ραγδαία, εξαιτίας των καταστροφικών επιλογών της Κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ.
Σε κάθε περίπτωση, το να περιμένουν επί τρία χρόνια τη σύνταξή τους άνθρωποι που εργάστηκαν σκληρά, πληρώνοντας με συνέπεια τις εισφορές τους, ξεπερνά τα όρια της προσβολής και της περιφρόνησης. Πλέον, υπό τις παρούσες συνθήκες, συνιστά ευθεία υπονόμευση της δυνατότητάς τους να επιβιώσουν. Τρόφιμα, φάρμακα, στέγαση, περίθαλψη – πώς θα καλυφθούν αυτά τα έξοδα από συνταξιούχους χωρίς σύνταξη; Είτε πρόκειται για γραφειοκρατικά κωλύματα, είτε για οικονομική αδυναμία, τα ταμεία πρέπει να στηριχθούν άμεσα από την πολιτεία, προκειμένου να ανταποκριθούν άμεσα στις υποχρεώσεις τους και να διασωθούν οι συνταξιούχοι από την εξαθλίωση.»
