Ένα ποντικάκι κάποτε, παρατηρούσε από την τρυπούλα του τον αγρότη και
> τη γυναίκα του που ξεδίπλωναν ένα πακέτο.
>
> <<Τι λιχουδιά άραγε έκρυβε εκείνο το πακέτο;>> αναρωτήθηκε...
>
> Όταν οι δύο αγρότες άνοιξαν το πακέτο, δε φαντάζεστε πόσο μεγάλο ήταν
> το σοκ που έπαθε, όταν διαπίστωσε πως επρόκειτο για μια ποντικοπαγίδα!
> Τρέχει γρήγορα λοιπόν στον αχυρώνα για να ανακοινώσει το φοβερό νέο!
>
> <<Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι! Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι!>>
>
> Η κότα κακάρισε, έξυσε την πλάτη της και σηκώνοντας το λαιμό της είπε:
> <<Κυρ-Ποντικέ μου, καταλαβαίνω πως αυτό αποτελεί πρόβλημα για σας. Αλλά
> δε βλέπω να έχει καμιά επίπτωση σε μένα! Δε με ενοχλεί καθόλου εμένα η
> ποντικοπαγίδα στο σπίτι!>>
>
> Το ποντικάκι γύρισε τότε στο γουρούνι και του φώναξε: <<Έχει μια
> ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!>>
>
> Το γουρούνι έδειξε συμπόνια αλλά απάντησε: <<Λυπάμαι πολύ κυρ-ποντικέ
> μου, αλλά δε μπορώ να κάνω τίποτ' άλλο από το να προσευχηθώ. Να είσαι
> σίγουρος ότι θα το κάνω. Θα προσευχηθώ>>.
>
> Τότε το ποντίκι στράφηκε προς το βόδι και του φώναξε κρούοντας τον
> κώδωνα τού κινδύνου: <<Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια
> ποντικοπαγίδα στο σπίτι!>>
>
> Και το βόδι απάντησε: <<Κοιτάξτε, κύριε ποντικέ μου, πολύ λυπάμαι για
> τον κίνδυνο που διατρέχετε, αλλά εμένα η ποντικοπαγίδα το μόνο που
> μπορεί να μου κάνει είναι ένα τσιμπηματάκι στο δέρμα μου!>>
>
> Έτσι, ο καλός μας ποντικούλης, έφυγε με κατεβασμένο το κεφάλι,
> περίλυπος και απογοητευμένος γιατί θα έπρεπε μόνος του να
> αντιμετωπίσει τον κίνδυνο της ποντικοπαγίδας!
>
> Την επόμενη νύχτα, ένας παράξενος θόρυβος, κάτι σαν το θόρυβο που
> κάνει η ποντικοπαγίδα όταν κλείνει, ξύπνησε τη γυναίκα τού αγρότη που
> έτρεξε να δει τι συνέβη. Μέσα στη νύχτα όμως, δεν πρόσεξε πως στην
> παγίδα πιάστηκε από την ουρά ένα φίδι...
>
> Φοβισμένο το φίδι όμως δάγκωσε τη γυναίκα!
>
> Ο άντρας της έτρεξε γρήγορα και την πήγε στο νοσοκομείο. Αλλοίμονο
> όμως, την έφερε στο σπίτι με πολύ υψηλό πυρετό.
>
> Ο γιατρός τον συμβούλεψε να της κάνει ζεστές σουπίτσες... Έτσι ο αγρότης
> έσφαξε την κότα για να κάνει μια καλή κοτόσουπα!
>
> Η γυναίκα όμως πήγαινε απ' το κακό στο χειρότερο και όλοι οι γείτονες
> ερχόταν στη φάρμα να βοηθήσουν. Ο καθένας με τη σειρά του καθόταν στο
> προσκεφάλι της γυναίκας από ένα 8-ωρο.
>
> Για να τους ταΐσει όλους αυτούς ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει το γουρούνι.
>
> Τελικά όμως η γυναίκα δε γλύτωσε! Πέθανε!
>
> Στην κηδεία της, ήρθε πάρα πολύς κόσμος, γιατί ήταν καλή γυναίκα και
> την αγαπούσαν όλοι. Για να φιλοξενήσει όλον αυτόν τον κόσμο ο αγρότης
> αναγκάστηκε να σφάξει το βόδι.
>
> Ο κυρ-Ποντικός μας, έβλεπε όλο αυτό το πήγαιν' έλα από την τρυπούλα
> του με πάρα πολύ μεγάλη θλίψη... Είχε προειδοποιήσει αλλά κανείς δεν
> έδωσε σημασία...
>
> ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ:
>
> Χάσαμε την ανθρωπιά μας κι ενισχύσαμε τον ατομισμό μας...
>
> Όταν κάποιος δίπλα μας κινδυνεύει, βρισκόμαστε όλοι σε κίνδυνο...
>
> Είμαστε όλοι συνεπιβάτες σ' αυτό το πλοίο που λέγεται ζωή!
>
> Ο καθένας μας αποτελεί τον κρίκο της ίδιας αλυσίδας!
>
> Είμαστε σαν τις ίνες ενός υφάσματος κι αν ένα μέρος του υφάσματος
> χαλάσει, το ύφασμα είναι άχρηστο....
>
> ...ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΝ:
>
> Εμείς είμαστε τα ποντικάκια...
>
> Εμείς όμως είμαστε και οι κότες...
>
> Εμείς και τα γουρούνια...
>
> Εμείς και τα βόδια...
>
> ΓΙ' ΑΥΤΟ, ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΘΟΥΜΕ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΠΩΣ...
>
> Είναι αδύνατον να γελάμε, αν δε γελάει ολόκληρη η γειτονιά!
>
> τη γυναίκα του που ξεδίπλωναν ένα πακέτο.
>
> <<Τι λιχουδιά άραγε έκρυβε εκείνο το πακέτο;>> αναρωτήθηκε...
>
> Όταν οι δύο αγρότες άνοιξαν το πακέτο, δε φαντάζεστε πόσο μεγάλο ήταν
> το σοκ που έπαθε, όταν διαπίστωσε πως επρόκειτο για μια ποντικοπαγίδα!
> Τρέχει γρήγορα λοιπόν στον αχυρώνα για να ανακοινώσει το φοβερό νέο!
>
> <<Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι! Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι!>>
>
> Η κότα κακάρισε, έξυσε την πλάτη της και σηκώνοντας το λαιμό της είπε:
> <<Κυρ-Ποντικέ μου, καταλαβαίνω πως αυτό αποτελεί πρόβλημα για σας. Αλλά
> δε βλέπω να έχει καμιά επίπτωση σε μένα! Δε με ενοχλεί καθόλου εμένα η
> ποντικοπαγίδα στο σπίτι!>>
>
> Το ποντικάκι γύρισε τότε στο γουρούνι και του φώναξε: <<Έχει μια
> ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!>>
>
> Το γουρούνι έδειξε συμπόνια αλλά απάντησε: <<Λυπάμαι πολύ κυρ-ποντικέ
> μου, αλλά δε μπορώ να κάνω τίποτ' άλλο από το να προσευχηθώ. Να είσαι
> σίγουρος ότι θα το κάνω. Θα προσευχηθώ>>.
>
> Τότε το ποντίκι στράφηκε προς το βόδι και του φώναξε κρούοντας τον
> κώδωνα τού κινδύνου: <<Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια
> ποντικοπαγίδα στο σπίτι!>>
>
> Και το βόδι απάντησε: <<Κοιτάξτε, κύριε ποντικέ μου, πολύ λυπάμαι για
> τον κίνδυνο που διατρέχετε, αλλά εμένα η ποντικοπαγίδα το μόνο που
> μπορεί να μου κάνει είναι ένα τσιμπηματάκι στο δέρμα μου!>>
>
> Έτσι, ο καλός μας ποντικούλης, έφυγε με κατεβασμένο το κεφάλι,
> περίλυπος και απογοητευμένος γιατί θα έπρεπε μόνος του να
> αντιμετωπίσει τον κίνδυνο της ποντικοπαγίδας!
>
> Την επόμενη νύχτα, ένας παράξενος θόρυβος, κάτι σαν το θόρυβο που
> κάνει η ποντικοπαγίδα όταν κλείνει, ξύπνησε τη γυναίκα τού αγρότη που
> έτρεξε να δει τι συνέβη. Μέσα στη νύχτα όμως, δεν πρόσεξε πως στην
> παγίδα πιάστηκε από την ουρά ένα φίδι...
>
> Φοβισμένο το φίδι όμως δάγκωσε τη γυναίκα!
>
> Ο άντρας της έτρεξε γρήγορα και την πήγε στο νοσοκομείο. Αλλοίμονο
> όμως, την έφερε στο σπίτι με πολύ υψηλό πυρετό.
>
> Ο γιατρός τον συμβούλεψε να της κάνει ζεστές σουπίτσες... Έτσι ο αγρότης
> έσφαξε την κότα για να κάνει μια καλή κοτόσουπα!
>
> Η γυναίκα όμως πήγαινε απ' το κακό στο χειρότερο και όλοι οι γείτονες
> ερχόταν στη φάρμα να βοηθήσουν. Ο καθένας με τη σειρά του καθόταν στο
> προσκεφάλι της γυναίκας από ένα 8-ωρο.
>
> Για να τους ταΐσει όλους αυτούς ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει το γουρούνι.
>
> Τελικά όμως η γυναίκα δε γλύτωσε! Πέθανε!
>
> Στην κηδεία της, ήρθε πάρα πολύς κόσμος, γιατί ήταν καλή γυναίκα και
> την αγαπούσαν όλοι. Για να φιλοξενήσει όλον αυτόν τον κόσμο ο αγρότης
> αναγκάστηκε να σφάξει το βόδι.
>
> Ο κυρ-Ποντικός μας, έβλεπε όλο αυτό το πήγαιν' έλα από την τρυπούλα
> του με πάρα πολύ μεγάλη θλίψη... Είχε προειδοποιήσει αλλά κανείς δεν
> έδωσε σημασία...
>
> ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ:
>
> Χάσαμε την ανθρωπιά μας κι ενισχύσαμε τον ατομισμό μας...
>
> Όταν κάποιος δίπλα μας κινδυνεύει, βρισκόμαστε όλοι σε κίνδυνο...
>
> Είμαστε όλοι συνεπιβάτες σ' αυτό το πλοίο που λέγεται ζωή!
>
> Ο καθένας μας αποτελεί τον κρίκο της ίδιας αλυσίδας!
>
> Είμαστε σαν τις ίνες ενός υφάσματος κι αν ένα μέρος του υφάσματος
> χαλάσει, το ύφασμα είναι άχρηστο....
>
> ...ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΝ:
>
> Εμείς είμαστε τα ποντικάκια...
>
> Εμείς όμως είμαστε και οι κότες...
>
> Εμείς και τα γουρούνια...
>
> Εμείς και τα βόδια...
>
> ΓΙ' ΑΥΤΟ, ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΘΟΥΜΕ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΠΩΣ...
>
> Είναι αδύνατον να γελάμε, αν δε γελάει ολόκληρη η γειτονιά!
>