Οι δημόσιοι υπάλληλοι στην Ελλάδα κατηγορούνται συλλήβδην για αεργία, διαφθορά και έλλειψη σεβασμού στους πολίτες με τους οποίους συναλλάσσονται. Φυσικά, οι γενικεύσεις αυτές είναι άδικες. Υπάρχουν εργαζόμενοι στον δημόσιο τομέα που τιμούν το ελληνικό κράτος που τους εμπιστεύτηκε, ασκώντας με συνέπεια και αποτελεσματικότητα τα καθήκοντά τους.
Υπό το πρίσμα αυτό η αξιολόγηση και η επιβολή κυρώσεων στην περίπτωση παραπτωμάτων πρέπει να είναι επιθυμητή όχι μόνο από τους πολίτες που ενδιαφέρονται για την αποτελεσματικότητα της δημόσιας διοίκησης, αλλά και από τους δημόσιους υπαλλήλους που αισθάνονται –δικαίως– προσβεβλημένοι από τον εν γένει στιγματισμό τους. Είναι προφανές ότι μόνο αν διακριθούν οι εργατικοί από τους άεργους και οι αδιάφθοροι από τους διεφθαρμένους θα εγκαταλειφθούν τα αρνητικά στερεότυπα.
Βέβαια, το μείζον για την ελληνική κοινωνία είναι η βελτίωση της λειτουργίας του δημόσιου τομέα και η αποτελεσματικότητα της δημόσιας διοίκησης, που εκ των πραγμάτων συνδέονται άρρηκτα με τα χαρακτηριστικά του ανθρώπινου δυναμικού που στελεχώνει τις υπηρεσίες.
Η θέσπιση ενός συστήματος που προάγει την εργατικότητα και την παραγωγικότητα και τιμωρεί τη διαφθορά και την αναποτελεσματικότητα είναι το πρώτο βήμα για την εξυγίανση της δημόσιας διοίκησης, της μεγαλύτερης διαρθρωτικής αλλαγής που έχει ανάγκη η χώρα.
