”το μυθιστόρημα ερευνώνται -πάντα βέβαια με τη συνδρομή της συγγραφικής δημιουργικής φαντασίας- καίρια ερωτήματα, όπως:
Γιατί άραγε ένας ‘ούρκος πρίγκιπας βρίσκεται στην αυλή των -αλαιολόγων και αγωνίζεται στα τείχη της ωνσταντινούπολης μαζί με τους -ωμιούς, να μην πέσει η -όλη στα χέρια του στενού του συγγενή, Μωάμεθ;
Γιατί μετάνιωσαν τόσο γρήγορα, όσοι υπέγραψαν στη Φλωρεντία για την Ένωση των εκκλησιών, υποτασσόμενοι στη Δύση και στον -άπα; Γιατί στις λοιδορίες του πλήθους δήλωναν δημοσίως: ΄Η χειρ αύτη υπέγραψεν... κοπήτω!;
Εντυπωσιάζουν οι ιστορικοί παραλληλισμοί της τότε εποχής με τη σημερινή, όπως τους χειρίζεται και τους παρουσιάζει ο συγγραφέας.
”τη Φλωρεντία το 1439 υπογράφτηκε ένα ΄μνημόνιο υποταγής των Ορθοδόξων Βυζαντινών στην εξουσία της Δύσης, που την εξέφραζε οικονομικά, πολιτικά και στρατιωτικά ο -άπας της -ώμης.
αι αφού δηλώθηκε η υποταγή των Ορθοδόξων, με μόνο κίνητρο -και φοβικό επιχείρημα- να δοθεί η απαραίτητη βοήθεια από τους Δυτικούς, ώστε να μη χαθεί το Βυζάντιο..., να μην πέσει στα χέρια των ‘ούρκων... τελικά η συμφορά δεν αποφεύχθηκε... Ο λαός διχάστηκε βαθύτατα και το Βυζάντιο αλώθηκε και χάθηκε για πάντα...
-ώς βίωσε λοιπόν αυτός ο ευγενής, αλλοεθνής και αλλόθρησκος Ορχάν, την οδυνηρή πορεία των -αλαιολόγων, από το ΄μνημόνιο της Φλωρεντίας ως την άλωση της -όλης;
Βεβαίως δεν πρόκειται για ιστορικό ντοκουμέντο αλλά για φανταστικό μυθιστόρημα. Είναι η συγκλονιστική αφήγηση για μιαν απέλπιδα πολιτική και για έναν μοιραίο έρωτα στα χρόνια των τελευταίων αυτοκρατόρων του Βυζαντίου.
Είναι μια ιστορία που συναρπάζει και ταυτόχρονα θυμίζει κορυφαία πρόσωπα και κρίσιμες στιγμές των τελευταίων χρόνων του Βυζαντίου. Ένας αρμονικός συνδυασμός του ΄τέρπειν άμα και διδάσκειν.
