Το αεροπλάνο σταμάτησε στην άκρη του υπερσύγχρονου νέου αεροδρομίου του Ισθμού και το ρομπότ αεροσυνοδός παρακάλεσε τους επιβάτες να βγάλουν τις μάσκες εικονικής πραγματικότητας
που φορούσαν , κατά τη διάρκεια του ταξιδιού.
Το ταξίδι από τη Νέα Υόρκη στην Ελλάδα διαρκούσε πλέον 4,5...
ώρες χάρη στα νέας τεχνολογίας πολυτελή αεριωθούμενα. Μετά από
μία δεκάλεπτη καθυστέρηση στον ηλεκτρονικό έλεγχο
αποσκευών και επιδεικνύοντας την ηλεκτρονική ταυτότητα
βιομετρικών δεδομένων, ο ήρωας της ιστορίας μας μπήκε στο
πολυτελές αυτοκίνητο με τον κινητήρα ιόντων υδρογόνου και
ξεκίνησε το διάρκειας 10 λεπτών ταξίδι του, για τον τελικό του
προορισμό, που ο υπολογιστής ταξιδιού του αυτοκινήτου έγραφε
31/12/2020. Έβαλε το δάχτυλό του στην οθόνη, του
υπολογιστή και μέσω ψηφιακής αναγνώρισης των δαχτυλικών
αποτυπωμάτων του, μπήκε σε λειτουργία ο κινητήρας.
Αυτός είπε απλώς τον προορισμό: ΝΕΜΕΑ και ξάπλωσε στο
αναπαυτικό κάθισμα. Το αυτοκίνητο ξεκίνησε μόνο του και εισήλθε
στων ιδιωτικών συμφερόντων αυτοκινητόδρομο Κορίνθου -
Τριπόλεως.
Ο Άρης (ο ήρωας της ιστορίας μας) γυρνούσε στον τόπο καταγωγής του μετά από 13 χρόνια απουσίας.
Ήταν το 2007 όταν ο 16χρονος τότε Άρης είχε αριστεύσει σε ένα διαγωνισμό μαθηματικών. Ένα αμερικάνικο πανεπιστήμιο του είχε προσφέρει μία υποτροφία καλύπτοντας όλα τα έξοδά του για
όσα χρόνια διαρκούσαν οι σπουδές και σίγουρη επαγγελματική αποκατάσταση. Ο παπούς του (οι γονείς του είχαν πεθάνει όταν ήταν μωρό) βιοπαλαιστής αγρότης, δούλευε ήλιο με ήλιο από
μικρό παιδί στα αμπέλια, έδωσε με βαριά καρδιά τη συγκατάθεσή του γιατί έβλεπε από τότε πως το μέλλον για τους αγρότες της περιοχής ήταν δυσοίωνο.
Όταν το αυτοκίνητο εγκατέλειψε τον αυτοκινητόδρομο και μπήκε στον κόμβο σταμάτησε στον έλεγχο διοδίων και επέδειξε την ηλεκτρονική του ταυτότητα.
Όταν ξεκίνησε το πρώτο πράγμα που είδε ήταν μία τεράστια ψηφιακή πινακίδα που έγραφε ''Δήμος Κορινθίων - δημοτικό
διαμέρισμα Νεμέας'' Του έκανε εντύπωση γιατί νόμιζε μέχρι εκείνη τη στιγμή ότι η Νεμέα ήταν Καλλικρατικός δήμος. Στη συνέχεια πλησιάζοντας στην είσοδο της πόλης παρατήρησε έναν
παράλληλο δρόμο που πηγαινοέρχονταν μεγάλα φορτηγά κλειστού τύπου που έγραφαν ''Δήμος Κορινθίων - Απορριμματοφόρο''
Παρατηρώντας καλύτερα είδε ότι ο δρόμος χανόταν πίσω από το
βουνό και κάπου εκεί φαίνονταν 4 μεγάλα φουγάρα που έβγαζαν πυκνό μαύρο καπνό.
Μπαίνοντας στην πόλη διαπίστωσε ότι δεν είχε αλλάξει σχεδόν τίποτα, τα ίδια κτίρια, ίδια ρυμοτομία και μία ανησυχητική ερημιά.
Το μόνο που συνάντησε ήταν 3 ρομποτικές σκούπες που έγραφαν Δήμος Κορινθίων. Εκείνη τη στιγμή άναψε μία φωτεινή ένδειξη στο ψηφιακό καντράν του αυτοκινήτου ''Ποσοστά διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα υψηλά''
Αφού προσπέρασε 2 καφέ με αυτόματους πωλητές και ρομπότ καθαριστές έστριψε σε ένα στενό και σταμάτησε σε ένα καφέ που θυμόταν από τα νιάτα του, ήθελε επειγόντως να πιεί έναν
ελληνικό καφέ. Μπαίνοντας μέσα, στο άδειο μαγαζί, είδε έναν τύπο 50άρη χοντρό αξύριστο, με 5 άσπρες τρίχες στο κεφάλι να καπνίζει μανιωδώς και να παρακολουθεί τις ειδήσεις σε μία οθόνη
τρισδιάστατης απεικόνισης.
-Καλησπέρα και Χρόνια Πολλά είπε ο Άρης
-Χρόνια Πολλά, τι θα πάρεις
-Έναν ελληνικό γλυκό
Ο καφετζής χάθηκε πίσω από τον πάγκο και σε λίγο ξέθαψε ένα γκαζάκι περασμένων δεκαετιών
και ένα χάλκινο μπρίκι και χαμογελώντας είπε: λείπεις χρόνια από το χωριό;
Ο Άρης ξαφνιάστηκε, η λέξη χωριό χτύπησε άσχημα στ΄αυτιά του.
-Που το κατάλαβες;
- Ελληνικό καφέ ελάχιστοι πίνουν τώρα πιά, οι αυτόματοι πωλητές δεν προσφέρουν τέτοια επιλογή, είναι γερμανικής κατασκευής.
Ο Άρης λίγο πικραμένος, απάντησε
- Η Νεμέα όταν έφυγα ήταν πόλη, έδρα δήμου με πολιτισμό 3000 χρόνων και με ένα παγκόσμιας φήμης προϊόν, το Αγιωργήτικο κρασί. Είχε δημόσιες υπηρεσίες, σχολεία, μαγαζιά όλων των
ειδών, Κέντρο Υγείας, αστυνομικό τμήμα μέχρι και Ειρηνοδικείο.
- Λείπεις πολλά χρόνια φίλε απάντησε ο καφεντζής γελώντας πικρά.
-Γιατί τι έγινε, που πήγε όλος αυτός ο κόσμος, 6000 κάτοικοι, 18000 στρέμματα αμπελουργική ζώνη, καμιά 30αριά υπερσύγχρονα οινοποιεία, χώρια τα ιδιωτικά των αγροτών, ο Συνεταιρισμός!! ο Δήμος, οι νέοι που πήγαν;
- Έφυγαν όλοι, είπε ο μπάρμαν, την ώρα που του έφερνε τον καφέ.
- Κάτσε, του είπε ο Άρης και δώς μου ένα τσιγάρο. Το κάπνισμα είχε απαγορευθεί δια ροπάλου, αλλά θέλησε να θυμηθεί τα νιάτα του, τότε που μαζεύονταν στα ριζά του βράχου της Παναγίας,
τις νύχτες του καλοκαιριού και άναβαν κανά τσιγαράκι κρυφά!
Ο καφετζής τράβηξε μία ρουφηξιά από το τσιγάρο του και ξεκίνησε!
Όλα άρχισαν γύρω στο 2010. Τότε ξεκίνησαν με το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης να φεύγουν σιγά - σιγά όλες οι δημόσιες υπηρεσίες από την Νεμέα. Πρώτα έφυγε η Δ.Ε.Η. έπειτα
το ΙΚΑ και ο ΟΤΕ και τελικά η εφορία. Τα χωριά που εξυπηρετούνταν στον δήμο μας άρχισαν να πηγαίνουν στην Κόρινθο και η αγορά μας δέχτηκε σοβαρό πλήγμα. Τότε ήταν που άρχισαν να κλείνουν μαγαζιά. Μετά ήλθαν τα σκουπίδια.
- Με τα σκουπίδια τι έγινε;
- Ούτε και το καταλάβαμε, μάλλον όταν το καταλάβαμε ήταν αργά.
- Δηλαδή;
-Όταν ο λαός ξεσηκώθηκε, ήδη ο τότε φορέας διαχείρισης, κάποιος ΦΟΔΣΑ, είχε προτείνει την Νεμέα για χώρο επεξεργασίας των σκουπιδιών όλης της Κορινθίας.
- Μα ο μικρότερος δήμος, με τα λιγότερα σκουπίδια, με όλον αυτό το φυσικό πλούτο, τον Ασωπό, την Φλιούντα, το κρασί, το μουσείο... πως ΓΙΑΤΙ;
- Έλα ντε, ποτέ κανείς δεν έμαθε.
-Και μετά ο λαός, τι έκανε;
- Ο λαός ξεσηκώθηκε, βγήκε στους δρόμους, κυνήγησε τους υπαίτιους, αλλά μετά πλάκωσαν τα ΜΑΤ, πως ήταν δυνατόν οι 6000 δημότες Νεμέας να τα βάλουν με τους 150000 όλης της Κορινθίας, το κεφάλαιο και το κράτος; Έγινε η εγκατάσταση και για κανά χρόνο πήγαινε καλά, όπως μας είχαν πει!! Μετά όμως... τι τα θες στην Ελλάδα ζούμε!!
Οι δήμοι άρχισαν να μην μπορούν να πληρώσουν, ήταν και χάλια τα οικονομικά της χώρας, ο ιδιώτης, γιατί εμπλεκόταν και ιδιώτης στη μέση ήθελε όλο και περισσότερο τονάζ για να εκμεταλλεύεται τα ανακυκλώσιμα... ο λαός ξανά στο δρόμο, ξανά τα ΜΑΤ στην Νεμέα, χάσαμε και το δήμο τότε...
-Γιατί; πως;
-Απλά, μας είπαν, αφού δεν έχετε υποδομές, τι τον θέλετε τον δήμο, έτσι κι αλλιώς στην Κόρινθο ερχόσαστε για όλες τις συναλλαγές σας και το κράτος!! Πάει και ο δήμος Νεμέας, που υπήρχε από το 1834 παρακαλώ!!!
Γίναμε τότε δήμος Κορινθίων, εμείς τρώγαμε στη μάπα τα σκουπίδια και ο εκάστοτε δήμαρχος Κορινθίων έκανε έργα στην παραλία με τα όποια ανταποδοτικά. Μετά ήλθε η περιφέρεια και είπε αφού έχετε την υποδομή πάρτε και το εργοστάσιο καύσης. Σε λίγο καιρό, ο κάμπος από πράσινος έγινε γκρι, τα σπίτια από λευκά μαύρα και άρχισε να θερίζει ο καρκίνος.
Το κρασί απαξιώθηκε, έγιναν υποζώνες Π.Ο.Π. (προστατευόμενη ονομασία προέλευσης) στα άκρα της παλιάς ζώνης και ο κάμπος, ό κύριος κορμός, έχασε αυτό το προνόμιο. Τα αμπέλια τα σκότωναν οι αγρότες για λίγα ψίχουλα και πέρασαν στο συνολό τους σε 2 εταιρείες κολοσσούς που τώρα παράγουν κρασί πάμφθηνο ευρείας κατανάλωσης.
- Και οι αγρότες;
-Οι νέοι έφυγαν όλοι και η γενιά μου, όσοι ήταν αγρότες συνέχισαν και συνεχίζουν να δουλεύουν εργάτες ''κολλήγοι'' στη γή τους, που ανήκει πλέον στην εταιρεία.
Ένα δάκρυ κύλησε από το μάγουλο του Άρη. Τον πόναγε τούτο τον τόπο. Εδώ ήταν θαμμένοι οι γονείς του, οι παππούδες του, οι προγόνοί του, θυμήθηκε τον παππού του που τον μάθαινε να κλαδεύει. Του ΄λεγε να το κόβεις γλυκά το κλίμα. Πονάει είναι ζωντανό, άμα σκύψεις από πάνω του θα δεις το δάκρυ που τρέχει από τη πληγή!!!
Η πληγή όμως που άνοιξε σε τούτα τα άγια χώματα, δεν πρόκειται να κλείσει ποτέ!!
Το ίδιο βράδυ ο Άρης, μπήκε στο αεροπλάνο για Νέα Υόρκη και δεν ξαναγύρισε ποτέ!!
Σημείωση: Εύχομαι το παραπάνω κείμενο να είναι απλώς μία, μετριότατης αξίας, συγγραφική προσπάθεια ενός ακόμη γραφικού συνομωσιολόγου!!!
ο Μπαρλιάς Αναστάσιος Δ. είναι αντιπρόεδρος του Εμπορικού συλλόγου Νεμέας...
nemeapress