Ωστόσο, τόσες ημέρες μετά, από εκείνα τα χαράματα που έγινε η πρώτη «επιχείρηση εναπόθεσης» λαθρομεταναστών, τα κρίσιμα ερωτήματα που έθεσα στο προηγούμενο άρθρο παραμένουν. Τα θυμίζω, μήπως και μπορέσουμε να πάρουμε απαντήσεις αυτή την εβδομάδα.
Το στρατόπεδο επισήμως έκλεισε, επισήμως ξανάνοιξε ; Υπάρχουν έγγραφα γι’ αυτές τις δύο καταστάσεις, κλεισίματος και ανοίγματος ; Υπόκειται στους νόμους 3907 και 4033 του 2011 ; Για ποιο λόγο οι βουλευτές και ο Υπουργός του ΠΑΣΟΚ από την Κορινθία τορπίλισαν το δημοπρατημένο έργο του Διοικητηρίου στην Ποσειδωνία και το ακύρωσαν ; Τι πόροι είχαν εξασφαλιστεί από τους ίδιους ή την τοπική αυτοδιοίκηση για την κατασκευή υποδομών στην περίπτωση που γινόταν η παραχώρηση του 6ου Σ.Π. ; Για ποιο λόγο καθυστέρησε τόσο πολύ η παραχώρηση αφού ήταν θέμα μιας μόνο υπογραφής ; Για ποιο λόγο, καθαρά σε επίπεδο πολιτικής στρατηγικής, ο τότε υπ. Άμυνας κ. Μπεγλίτης, δεν περίμενε να ολοκληρωθεί η παραχώρηση, προτού προβεί σε πανηγυρικές ανακοινώσεις περί διάθεσης του 6ου Σ.Π. στον Δήμο ; Γιατί από όλους τους ιθύνοντες που εμπλέκονται σήμερα στην υπόθεση, με κάθε τρόπο, κανείς δεν τόλμησε να προτείνει εναλλακτική τοποθεσία όταν η Κόρινθος έχει στη διάθεσή της δύο άλλα στρατόπεδα, τελείως αναξιοποίητα, τα οποία της έχουν παραχωρηθεί ;
Σήμερα θα ήθελα να μοιραστώ ακόμα μια σημαντική διάσταση του ζητήματος. Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες μου, είκοσι ολόκληρες ημέρες πριν την πρώτη ημέρα εγκατάστασης λαθρομεταναστών στο 6ο Σ.Π. Κορίνθου, υπήρξε σχετική συνεδρίαση στην Αθήνα για το συγκεκριμένο θέμα. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω ποιοι συμμετείχαν σε αυτή, όμως, θα είχε ενδιαφέρον να μάθουμε πρώτον, ποια ήταν ολόκληρη η σύνθεση της συνεδρίασης και δεύτερον, γιατί δεν παραβρίσκονταν όσοι θα έπρεπε με βάση τις θεσμικές ιδιότητές τους.
Η ουσία είναι ότι πέρα από τη δυστυχή κατάληξη που φαίνεται να έχει το 6ο Σ.Π., η Κόρινθος έχασε και μια δημοπρατημένη υποδομή που θα μπορούσε ήδη να χρησιμοποιεί σήμερα. Και εδώ ερχόμαστε στο δεύτερο σημαντικό θέμα υποδομής που βασανίζει εδώ και πολλά χρόνια την πόλη της Κορίνθου και δεν είναι άλλο από το λιμάνι της.
Για το λιμάνι της Κορίνθου έχει χυθεί άφθονο μελάνι, έχουν γραφτεί πλείστα όσα σενάρια, έχουν καταστραφεί καριέρες και έχουν λοιδορηθεί άνθρωποι. Ταυτοχρόνως, διάφοροι άλλοι διεκδίκησαν να γίνουν, και για λίγο καιρό τα κατάφεραν, τιμητές των πάντων, γνώστες όλων των εξειδικευμένων ιδιαιτεροτήτων ενός λιμανιού, ορισμένοι βρήκαν ευκαιρία να ξανανιώσουν φουστανελάδες και να ορκιστούν επανάσταση, ενώ άλλοι οργάνωναν διαβουλεύσεις επί διαβουλεύσεων, λειτουργώντας καθαρά προεκλογικά (εκλογές 2009) και κομματικά. Μετά τις εθνικές εκλογές του 2009, το όλο θέμα περιορίστηκε σε ένα ψευδεπίγραφο, κατά τη γνώμη μου, δίλημμα, περί επιλογής για το αν θα είναι το λιμάνι τουριστικό ή εμπορικό, τη στιγμή που όλοι γνωρίζουν ότι καμία από τις δύο ιδιότητες, με κανέναν νόμο, δεν εμποδίζει την άλλη. Και οι διαβουλεύσεις συνεχίζονταν, ενώ υπήρχαν και περιπτώσεις που επιχειρείτο η έκδοση ψηφισμάτων για το λιμάνι, ψηφισμάτων που φιλοδοξούσαν να εκφράσουν όλους τους φορείς και τους πολίτες της Κορίνθου και που θα ψηφίζονταν από καμιά πενηνταριά άτομα.
Για το θέμα της διαχείρισης του λιμανιού της Κορίνθου, το ζήτημα που υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια μεταξύ Λιμενικού Ταμείου και Δήμου, θα μπορούσε κανείς να συγγράψει διδακτορική διατριβή. Χαμένο μέσα στους νόμους, τα προεδρικά διατάγματα, τις διάφορες αποφάσεις και αντεγκλήσεις, το μπαλάκι αυτό πηγαινοέρχεται μέσα σε ένα νέφος αβεβαιοτήτων και αντιφάσεων.
Ύστερα από τόσο καιρό, βλέποντας ψύχραιμα τα πράγματα, εκείνο που ξέρουμε είναι ότι με το χωροταξικό του 2008, το λιμάνι της Κορίνθου είναι ενταγμένο στα λιμάνια εθνικής στρατηγικής σημασίας. Επίσης ξέρουμε ότι το 2008, η Κόρινθος βρέθηκε πολύ κοντά σε μια εξασφαλισμένη επένδυση δισεκατομμυρίων με έργα που θα μετέτρεπαν το λιμάνι της Κορίνθου από αμιγώς εμπορικό που είναι ακόμα και σήμερα, σε τουριστικό – εμπορικό ήπιας χρήσης ενώ προβλεπόταν και χρηματοδότηση για κατασκευή μαρίνας. Η Κόρινθος τότε ξεσηκώθηκε, σχεδόν καθολικά αντιτάχθηκε σε άλλη μια επένδυση, κυρίως παρασυρμένη από μικροκομματικά παιχνίδια και μικρότητες των παραγόντων της και εν τέλει έχασε και αυτή την υποδομή που ήταν έτοιμη να ξεκινήσει.
Σε αυτό το κλίμα, άκρως ατυχείς ήταν και οι χειρισμοί του Υπουργείου Ναυτιλίας, κυρίως σε επικοινωνιακό επίπεδο, αφού επέτρεψε και εν πολλοίς ενίσχυσε τη δημιουργία ενός «αστικού μύθου» γύρω από το έργο, με συναντήσεις πίσω από κλειστές πόρτες, μυστικές ενημερώσεις και συνεδριάσεις, διαρροές και τα γνωστά «κατόπιν ενεργειών μου» που μας βασανίζουν εδώ και πολλά χρόνια. Απέτυχε να διαχειριστεί το μεγαλύτερο ίσως έργο όλων των εποχών που θα γίνονταν ποτέ στην πόλη, μη διευκρινίζοντας στους πολίτες τι ακριβώς θα περιελάμβανε το master plan που θα υλοποιούσε τις νόρμες ασφαλείας του ISPS κώδικα που εφαρμόζεται παγκοσμίως στα λιμάνια.
Άσχετα όμως με την επικοινωνιακή διαχείριση και την καθολική αντίθεση της τότε αντιπολίτευσης, η Κόρινθος έχασε ακόμα ένα τεράστιο έργο υποδομής που θα προσέφερε εκατοντάδες ή ακόμα και χιλιάδες θέσεις εργασίας.
Ακόμα και αν δεχτώ ότι όλα αυτά καλώς έγιναν, από τότε, από το 2008, τέσσερα χρόνια μετά, τίποτα απολύτως δεν έχει αλλάξει σε ό,τι αφορά στην αξιοποίηση του λιμανιού και τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Τίποτα δεν πήγε ένα βήμα μπροστά, τίποτα δεν ήρθε ως χειροπιαστό όραμα, και δεν αναφέρομαι σε μη χρηματοδοτημένες μακέτες και φωτογραφίες, να αντικαταστήσει όλα εκείνα τα «καταστροφικά» του 2008.
Όλα δείχνουν ότι το λιμάνι της Κορίνθου θα ενταχθεί το επόμενο χρονικό διάστημα σε μια ευρύτερη εθνική στρατηγική αξιοποίησης. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα βρεθούμε ξανά μπροστά σε μια χαμένη ευκαιρία.Β.Μπαλάφας
