Από τις 14 Φεβρουαρίου θα αρχίσει για τα συνδικάτα η τρίμηνη προθεσμία προκειμένου να διαπραγματευτούν και να υπογράψουν νέες συλλογικές συμβάσεις...
προκειμένου να ρυθμιστούν οι όροι εργασίας και οι μισθοί μέσω ατομικών συμβάσεων. Πρακτική η οποία, ήδη, κυριαρχεί στην αγορά εργασίας και σε πολλούς ακόμη κλάδους.
Η ισχύς των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και των διαιτητικών αποφάσεων που λήγουν ή καταγγέλλονται παρατείνονται, εκ του νόμου, για τρεις μήνες και εφαρμόζονται και στους νεοπροσλαμβανόμενους.
Ωστόσο, μετά την πάροδο των τριών μηνών (μετά τις 14 Μαΐου) διατηρούνται, σύμφωνα με την Ημερησία, μόνο οι όροι που ορίζουν βασικό μισθό και τα επιδόματα ωρίμανσης, τέκνων, σπουδών και επικίνδυνης εργασίας.
Αν δηλαδή δεν συμφωνηθεί κάτι διαφορετικό, πέρα από τον επαναπροσδιορισμό μέσω ατομικών συμβάσεων των μισθών, θα χαθούν (αν δεν υπάρξει άλλη συμφωνία σε ατομικό επίπεδο) τα πάσης φύσεως "έξτρα" επιδόματα, οδηγώντας σε απώλειες έως και 30% κατά μέσο όρο.
Η νέα κατάσταση, όπως εξηγούν στην "Ημερησία" στελέχη της αγοράς εργασίας, "θα κάνει ακόμη δυσχερέστερη έως και απαγορευτική τη σύναψη συλλογικών συμβάσεων στη συνέχεια".
Μολονότι δεν υπάρχει κανένας περιορισμός χρονικός για τη σύναψη ΣΣΕ, εκτιμάται ότι καμία εργοδοτική οργάνωση δεν θα έχει κίνητρο να συνομολογήσει νέες συλλογικές συμφωνίες οι οποίες, εκτός των άλλων, θα δεσμεύουν μόνο τα μέλη τους. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι από την εφαρμογή του νέου καθεστώτος ελάχιστες είναι οι νέες ΣΣΕ που έχουν υπογραφεί (όπως στο εμπόριο και στα ξενοδοχεία).
