Το Θεατρικό Εργαστήρι του ΚΕΝΤΡΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ & ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΔΗΜΟΥ ΚΟΡΙΝΘΙΩΝ συνεχίζει τις παραστάσεις του με μεγάλη επιτυχία με το έργο του Μιχάλη Κουνελάκη « Η απαγωγή της Σμαράγδως ».
Σήμερα, Τετάρτη 27 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου, θα προηγηθεί της παράστασης σύντομο αφιέρωμα στον εορτασμό της ημέρας, με ποίηση αφιερωμένη στον Τάσο Λειβαδίτη, καθώς και μουσική και τραγούδια από το μουσικό του Θεατρικού Εργαστηρίου
κο Γιώργο Αραπάκη.
Ο σκηνοθέτης κ. Γιώργος Τζαβάρας και οι ηθοποιοί του Εργαστηρίου σας προσκαλούν να παρακολουθήσετε το αφιέρωμα στην Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου, καθώς και την παράσταση τους, που έχει τύχει μεγάλης αποδοχής από το θεατρόφιλο κορινθιακό κοινό.
Οι παραστάσεις του Θεατρικού Εργαστηρίου ολοκληρώνονται την Τετάρτη 3 Απριλίου 2013.
Ημερομηνίες παραστάσεων: Τετάρτη 27 Μαρτίου 2013
Σάββατο 30 Μαρτίου 2013
Κυριακή 31 Μαρτίου 2013
Τετάρτη 3 Απριλίου 2013
Χώρος παραστάσεων: Δημοτικό Θέατρου Κορίνθου ( Δαμασκηνού )
Ώρα : 8.30μ.μ.
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ
Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου
Ο εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου καθιερώθηκε το 1962 από το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου για τις 27 Μαρτίου.
Το Εκτελεστικό Συμβούλιο του ΔΙΘ επιλέγει κάθε χρόνο μια διεθνώς
αναγνωρισμένη προσωπικότητα του θεάτρου για να γράψει μήνυμα, το οποίο
διαβάζεται σε όλα τα θέατρα και μεταδίδεται από τα Μέσα Μαζικής
Ενημέρωσης σε όλον τον κόσμο. Tο φετινό μήνυμα, που υπογράφει ο Ιταλός
κωμικός, συγγραφέας, θεατρικός σκηνοθέτης, συνθέτης Ντάριο Φο, ο οποίος έχει τιμηθεί με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας,δεν θα μπορούσε παρά να αναφέρεται στην κρίση και στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν σήμερα οι ηθοποιοί.
Το μήνυμα της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου:
«Πριν πολλά χρόνια, η εξουσία επίλυσε το πρόβλημα της ανοχής της απέναντι στους ηθοποιούς της Commedia dell’ Arte διώχνοντας τους από την χώρα. Σήμερα, ηθοποιοί και θίασοι έχουν πρόβλημα ανεύρεσης δημόσιων σκηνών, θεάτρων και θεατών, εξαιτίας της κρίσης. Επομένως, οι κυβερνώντες, δεν έχουν πρόβλημα να ελέγχουν αυτούς που εκφράζονται μέσω της ειρωνείας και του σαρκασμού, μιας και δεν υπάρχει κανένας χώρος για τους ηθοποιούς, αλλά ούτε και κοινό στο οποίο να μπορούν να απευθυνθούν.
Τουναντίον, κατά τη διάρκεια της Αναγέννησης, στην Ιταλία, οι κυβερνώντες έπρεπε να προσπαθήσουν αρκετά για να φέρουν τους κωμικούς σε δύσκολή θέση μιας και τους απολάμβανε μεγάλη μερίδα του κοινού. Είναι γνωστό ότι η μεγάλη έξοδος των ηθοποιών της Commedia dell’ Arte πραγματοποιήθηκε στον αιώνα της Αντιμεταρρύθμισης, με τη θεσμοθέτηση της κατάργησης όλων των θεατρικών χώρων, ιδιαιτέρως στην Ρώμη, όπου κατηγορήθηκαν ότι πρόσβαλλαν την Άγια Πόλη. Το 1967, ο Πάπας Ιννοκέντιος ΙΒ΄, κάτω από την συνεχόμενη πίεση της συντηρητικής πλευράς της αστικής τάξης και του κλήρου, διέταξε την κατεδάφιση του Θεάτρου Tordonina, το οποίο σύμφωνα με τους ηθικολόγους, είχε παρουσιάσει τον μεγαλύτερο αριθμό άσεμνων σκηνών.
Την εποχή της Αντιμεταρρύθμισης, ο Καρδινάλιος Κάρλο Μπορομέο, ο οποίος δρούσε στον βορά της Ιταλίας, είχε αφιερώσει τον εαυτό του στην λύτρωση «των παιδιών του Μιλάνου», θέτοντας για την τέχνη έναν σαφή διαχωρισμό, ως την υψηλότερη μορφή πνευματικής εκπαίδευσης, και το θέατρο ως την έκφραση της αισχρολογίας και της ματαιοδοξίας. Σε ένα γράμμα που απεύθυνε στους συνεργάτες του, το οποίο παραθέτω σχεδόν αυτούσιο, εξέφρασε τις πεποιθήσεις του περίπου ως εξής: «ανησυχώ για την εξάλειψη του κακού σπόρου, έχουμε καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να κάψουμε τα κείμενα που περιέχουν μιαρούς λόγους, για να τους εξαλείψουμε από την μνήμη των αντρών, και την ίδια στιγμή να διώξουμε αυτούς που κυκλοφορούν αυτά τα κείμενα σε έντυπη μορφή. Προφανώς όμως, ενώ κοιμόμασταν, ο διάβολος δούλευε με ανανεωμένο ζήλο. Αυτό που μπορούν να δουν τα μάτια μπορεί να είναι πιο διεισδυτικό για την ψυχή απ’ αυτό που μπορούν να διαβάσουν σε τέτοια βιβλία! Πόσο καταστροφικός μπορεί να είναι για το μυαλό των νεαρών αντρών και κοριτσιών ο προφορικός λόγος και οι απρεπείς κινήσεις, παρά μία άψυχη λέξη τυπωμένη σε βιβλία. Γι’ αυτό είναι επείγον να απαλλάξουμε τις πόλεις μας από αυτούς που κάνουν θέατρο, όπως κάνουμε και με τις ανεπιθύμητες ψυχές».
Επομένως η μοναδική λύση για την κρίση είναι να ελπίζουμε ότι το μεγάλο κυνήγι μαγισσών οργανώνεται εναντίον μας και ιδιαίτερα ενάντια στους νέους ανθρώπους που επιθυμούν να διδαχθούν την τέχνη του θεάτρου: μια νέα διασπορά Κωμικών, δημιουργών του θεάτρου, οι οποίοι μέσα από αυτό τον περιορισμό θα δημιουργήσουν αφάνταστα οφέλη για μια νέα εκπροσώπηση».
Μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου έχουν γράψει μεταξύ άλλων οι: Ζαν Κοκτώ, Άρθουρ Μίλλερ, Λώρενς Ολίβιε, Ζαν Λουί Μπαρώ, Πήτερ Μπρουκ, Πάμπλο Νερούδα, Ευγένιος Ιονέσκο, Λουκίνο Βισκόντι, Μάρτιν Έσλιν, Ιάκωβος Καμπανέλλης, Αριάν Μνουσκίν, Ρομπέρ Λεπάζ, Αουγκούστο Μποάλ, Τζούντι Ντεντς, Τζον Μάλκοβιτς.
