«Ή αλλάζουμε, ή βουλιάζουμε»

Του Γιώργου Γουγά:  
Να, λοιπόν, που φτάσαμε και στο σημείο «μηδέν» για την μεγαλύτερη επιχείρηση του νομού. 18 χρόνια μετά την έλευσή του στην Κορινθία και το Λουτράκι, το Casino βρίσκεται ένα βήμα πριν από το μεγάλο φινάλε που θα συμπαρασύρει σε μια άνευ προηγουμένου κρίση, τον ήδη πληττόμενο από την ανεργία νομό.

Η επιστολή του διαχειριστή της εταιρείας Νίκου Ρεμαντά ήταν όσο ξεκάθαρη μπορούσε να είναι: «ή αλλάζουμε, ή βουλιάζουμε» είπε σε ελεύθερη μετάφραση. Αν δεν μπορείτε, προσπαθήστε να το σκεφτείτε: 1500 συμπολίτες μας, εδώ στην τοπική κοινωνία, απολυμένοι σε μια νύχτα. Και απόλυτη εκμηδένιση της όποιας εμπορικής δραστηριότητας, με τοπικούς προμηθευτές. Θα είναι ο απόλυτος εφιάλτης.

Στο σημείο αυτό δεν έφτασε η Κ/Ξ μόνο εξ αιτίας της κρίσης, της μειωμένης προσέλευσης παικτών, ή των μειωμένων εσόδων (τα οποία είναι όλα υπαρκτά, αλλά δεν ήταν τα μόνα). Την οριστική ταφόπλακα έβαλε η αυξημένη φορολογία και ειδικώς οι τελευταίες νομοθετικές παρεμβάσεις (+2% αύξηση επί του τζίρου) που ουσιαστικά δεν αφήνουν κανένα περιθώριο να μεταφέρεις φορολογικές υποχρεώσεις σε μέλλοντα χρόνο ή να τις ρυθμίσεις ουσιαστικά.

Το πρόβλημα

Διαβάζοντας τα δεκάδες σχόλια που γράφηκαν στα διάφορα blogs έχω την αίσθηση πως αρκετοί δεν αντιλαμβάνονται ποιο είναι το πραγματικό πρόβλημα. Από την κρίση και το λουκέτο στο καζίνο θα υπάρξουν χαμένες και οι δυο πλευρές. Με μία διαφορά, όμως! Η επιχείρηση εδώ και 18 χρόνια έχει αποσβέσει την επένδυσή της, ενώ έχει εξασφαλίσει και τεράστια κέρδη. Μαζί της και το ελληνικό δημόσιο και ο δήμος, ο οποίος –θυμίζουμε- πως όλα αυτά τα χρόνια έχει εξασφαλίσει έσοδα σχεδόν 160 εκατομμυρίων ευρώ -τα οποία, παρεμπιπτόντως, αγνοούνται! Η επιχείρηση φεύγει, λοιπόν, και επενδύει τα κέρδη της είτε σε άλλες περιοχές, είτε αποκλεισιτκά και μόνο στο διαδίκτυο. Με ελάχιστο κόστος και αστρονομικά, πολλαπλάσια κέρδη. Στο Λουτράκι θα μείνει ένα ερειπωμένο καζίνο και ένα άδειο ξενοδοχείο που κανείς δεν θα μπορεί να λειτουργήσει. Κι αυτό γιατί η άδεια του Καζίνο είναι εξ αδιαιρέτου, δηλαδή δεν μπορεί να μεταφερθεί στον έτερο κοινοπράκτη, εάν ο πρώτος αποχωρήσει. Άρα θα επιστρέψει στο δημόσιο, το οποίο αν θελήσει θα κάνει νέο διαγωνισμό. Πράγμα, όμως εξαιρετικά απίθανο, όχι μόνο επειδή δύσκολα θα βρεθεί νέος επενδυτής (ήδη προχωράνε τα σχέδια για νέο καζίνο στο Ελληνικό), αλλά και επειδή ακόμα κι αν βρεθεί δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα θέλει και το ξενοδοχείο ή ότι θα κρατήσει όλο το προσωπικό. με απλά λόγια και όπως μου είπε γνωστός λουτρακιώτης, πρώην δημοτικός σύμβουλος, «το καζίνο μπορεί να πληρώσει 1500 αποζημιώσεις, η πόλη μπορεί να τους αντέξει ως ανέργους;». 
Δεν είναι επίσης καθόλου λογικό να ανησυχούν κάποιοι για το τι θα γίνει σε 10 ή 20 χρόνια (με τα οικόπεδα ή με τον ρόλο που θα έχει ο Δήμος, ή με την δυνατότητάς του να συμμετέχει ισότιμα στις αποφάσεις). Λογικές απορίες, αλλά σε άλλες εποχές, όπου όλα έμοιαζαν ρυθμισμένα. Σήμερα, με την αβεβαιότητα για το πώς θα βγει ο Αύγουστος, ή ακόμα και η επόμενη εβδομάδα είναι πολυτέλεια να ανησυχεί κάποιος για το τι θα συμβεί το 2030!

Ίσως η πιο σημαντική φράση της επιστολής Ρεμαντά είναι αυτή που εξηγεί την –κατά την CHCL- αναγκαιότητα για την μετατροπή της Κ/Ξ σε ΑΕ: «θα επιτρέψει την ανάπτυξη συναφών επιχειρηματικών δραστηριοτήτων…», λέει ο διαχειριστή της CHCL και εκεί είναι όλο το ζουμί. Η εταιρεία πιέζεται πλέον να μπει σε νέους χώρους, βλέποντας πως ο παραδοσιακός τζόγος πεθαίνει. Όλα τα καζίνο παρουσιάζουν πτώση, την ίδια ώρα που ανθεί ο διαδικτυακός τζόγος. Το επενδυτικό πλάνο του 1995 ετελεύτησε και η εταιρεία χρειάζεται ένα νέο για να μπορέσει να κρατηθεί όρθια. Και γιατί δεν μπορεί αυτή η ανάπτυξη να γίνει μέσω της Κ/Ξ. Εκτός από τους τυπικούς νομικούς λόγους, υπάρχει ένα ζήτημα ουσίας (κατά γενική ομολογία) και ένα ζήτημα γοήτρου (κατά τη γνώμη μας).
Το ζήτημα ουσίας αφορά τα κεφάλαια. Ποιος θα τα βάλει; Ρητορικό, φυσικά, ερώτημα, καθώς είναι προφανές ποιος θα τα βάλει. Θα τα βάλει η επιχείρηση. Αλλά, αυτό δεν είναι διατεθειμένη να το κάνει σε μια Κ/Ξ, όπου θα αναλαμβάνει όλα τα ρίσκα και θα διαμοιράζει τα οφέλη.

Κατά τη γνώμη μας, ο δήμος Λουτρακίου, αντί να θέσει εμπόδια στη συμφωνία αλλαγής του νομικού μορφώματος, θα πρέπει να αναζητήσει τον νομικό τρόπο ώστε σε περίπτωση που προχωρήσει η αλλαγή, να μην καταστεί αποσυνάγωγος, ή κατέχει ένα ποσοστό που θα βαίνει ολοένα μειούμενο, ύστερα από κάθε αύξηση κεφαλαίου. Θα πρέπει να αναζητήσει τον νομικό τρόπο να συμμετέχει ενεργά στις αποφάσεις, πάνω απ όλα, δε, να εξασφαλίσει τις θέσεις εργασίας, ει δυνατόν και να πάρει ως αντάλλαγμα την αύξησή τους. Ακόμα να επιβεβαιώσουν και να εξασφαλίσουν αυτό που υπαινίσσεται και ο ίδιος ο διαχειριστής της επιχείρησης: ότι δηλαδή η μετατροπή της Κ/Ξ σε ΑΕ, δεν θα εμποδίσει όποιους επιμείνουν στις κατηγορίες περί κακοδιαχείρισης τα προηγούμενα χρόνια, τη δικαστική επιδίωξη και την αποζημίωση.