Του Δημήτρη Καραπατά*
Ένα τραγούδι του ΕΑΜ, αναφερόμενο στην έρμη πατρίδα, έλεγε
το περίφημο «Βαριά
Θλιμμένη, Προδομένη από Δειλούς Προδότες Γιούς σου».
Οι Γάλλοι από την άλλη, έχουν αρκετούς όρους για να εκφράσουν
την έννοια της προδοσίας. Όταν πρόκειται για τον προδότη της πατρίδας τους,
χρησιμοποιούν την έκφραση traitre a sa patrie δηλαδή είναι η κορυφαία
στιγμή του ανθρώπινου ξεπεσμού. Άλλη μια φράση που χρησιμοποιούν οι Γάλλοι για
να δηλώσουν την λεηλασία, το διανούμισμα οίκου περιφανούς, (αυτό που δυστυχώς
συμβαίνει και στον δήμο μας), toutyest au pillage τουτέστιν όλα εκεί είναι προς
διαρπαγή.
Δυστυχώς, οι προηγούμενες εκλογές δεν έφεραν την λύση, αλλά
την διάλυση και σε καιρούς χαλεπούς, εποχές απαιδευσιάς και χρόνους κτηνώδους
τυραννίας και πολιτικής θηριωδίας, στον τόπο μας μορφοποιήθηκε μια δημοτική
αρχή που χάριν σε αυτή η φημολογία σπέρνει, η διαβολή θερίζει και η συκοφαντία
αλωνίζει και που είναι μέσα στα γονίδια της, ο νενεκισμός και ο εφιαλτισμός.
Ομοίως και ο ταγματασφαλιτισμός.
Μια δημοτική αρχή που είναι συνθεμένη από δειλίες,
υποχωρήσεις, παραχωρήσεις και που ακαταπόνητα, καταστρέφει τον τόπο μας, ενώ
επιδαψιλεύει νέα δεινά και συμφορές στον δήμο και όπως οδεύει δεν θα αφήσει
λίθο επί λίθου. Ορατά τα λιγοστά της στελέχη, έσκυψαν τον αυχένα τους μπροστά
στους «νονούς» της εξωτερικής πολιτικής, έγιναν εγκάθειρκτοι της omerta και
έγιναν οι ανυμνητές της εξασφάλισης των «ασημικών» του τόπου και ξεδιάντροπα τα
ξεπουλάνε. Και αυτό σε μια ύποπτη εποχή, που καθώς θρυλείται οι επιχειρηματίες
άλλαξαν συνήθειες, σταμάτησαν να αγοράζουν ομάδες και αθλητές και αγοράζουν
δημοσιογράφους και πολιτικούς.
Συνεπώς, είναι μεγάλη υποκρισία να μιλάμε για δημοκρατία σε
τούτο τον τόπο.
Για ανευθυνοκρατία και ξεπουλημοκρατία μπορούμε να μιλάμε!
Στην τελική ανάλυση, αν τα οικονομικά συμφέροντα και οι
επιχειρηματίες είναι οι απόλυτοι ρυθμιστές της πολιτικής και κατ’ επέκταση της
κοινωνικής μας ζωής, τότε, κατά τι είναι καλύτερη αυτή η δημοκρατία των
επιχειρηματιών από την δικτατορία των συνταγματαρχών;
Τουλάχιστον μπρος στην δικτατορία των συνταγματαρχών, ακόμη
και οι πιο ισχυροί επιχειρηματίες στέκονταν «σούζα». Στο αγαπημένο μας
Λουτράκι, μπαϊλντίσαμε, αντιλοΐσαμε με τον Κώστα
Λογοθέτη, τον δήμαρχο που θυμίζει πλέον πολιτικό αγρίμι που επιτίθεται για
να ξεσκίσει τις σάρκες του τόπου. Που δεν ήταν ποτέ ένας δυνάμιν τολμητής, όπως
θα έλεγε ο Θουκυδίδης και παραγνώμην
κινδυνευτής. Ένας δήμαρχος που εξ απαλών ονύχων πορεύεται ξεδιάντροπα χωρίς το
πολιτικό ήθος της παλληκαροσύνης και της γενναιοφροσύνης και που δεν έγινε ούτε
μια στιγμή στην θητεία του, ένας χαρισματικός δήμαρχος απαύγασμα και συμπύκνωμα
των λαϊκών δυνάμεων, ενώ ούτε για μια φορά δεν απέδειξε πως μέσα του κρύβει ένα
σπάνιο μεταλλείο, ψυχικών ικανοτήτων.
Πότε ο Κώστας Λογοθέτης δεν έγινε ο μοσχανθός της Ελληνικής
παλληκαριάς, ο απροσκύνητος, που προσκυνά μόνο τον Σταυρό της Ορθοδοξίας, για
να μην προσκυνά τα οικονομικά συμφέροντα που ταλανίζουν τον τόπο και έχουν
μετατραπεί σε γκιλοτίνα του. Τούτα τα χρόνια τα σακάτικα, όπως τα αποκαλεί ο
ποιητής που αντιδιαστέλλεται τους προσκυνημένους και τους «κατεβαζοβράκηδες»
του χθες και του σήμερα, μέσα από τους θεσπέσιους στίχους του Μεγάλου Παλαμά που είχε γράψει στον «Δωδεκάλογο του Γύφτου» και που
ταιριάζουν για την περίσταση:
Και τους τρέμουνε των κάμπων οι κιοτήδες
Και με ονόματα τους κράζουν πονηρά κλέφτες
κι απελάτες και προδότες
Τους μισούν οι βασιλιάδες κι όλοι οι τύραννοι
Κι είναι μέσα στους σκυφτούς τα παλληκάρια
Κι είναι μέσα στους κοιμισμένους οι στρατιώτες
Και ας κόπτονται ορισμένοι φαρισαίοι και ας προσπαθεί ο
Κώστας Λογοθέτης, με την κενοεπή του γενικολογία, την ιδεοπενία του, τις
ακατοίκητες από νόημα εκφράσεις και λέξεις, και την επιστημονική του δήθεν
πολυσθενεία της ασάφειας, να μας πείσει ότι συμβαίνει το αντίθετο από αυτό που
βλέπουμε όλοι. Το μόνο που κερδίζει στην μάχη της πειθούς ο Κώστας Λογοθέτης, είναι
το να επαναβεβαιώνει μια εμμονική ιδεοληψία πως επιδιώκει κάτι ξεπεσμένες σαν
τις πολιτικές του, «τενεκεδοκρόταλες» δόξες του συρμού, ώστε να σκεπάσει τις
βοθρολυματικές καταστάσεις που κυοφόρησαν τα πολιτικά του τερατουργήματα και
που μας έκαναν όλους να νοσταλγούμε τις «όρθιες ψυχές» και να σιχαινόμαστε
(συγχωρέστε με για τον αδόκιμο όρο) τις επιλογές που παράγει μια ρακόεσσα
διοίκηση.
Όλα τα θυμητήρια κραυγάζουν ότι ο Κώστας Λογοθέτης είναι
άοπτος (τυφλός) όταν του γνέφει το καθήκον, αφού έγινε ο άξονας της πιο μεγάλης
προδοσίας που γνώρισε ο τόπος μας και ακαταπόνητα συνεχίζει να τον προδίδει.
Οι μόνες προσφορές προς την τοπική κοινωνία του αρειμάνιου
δημάρχου, ήταν οι προσφορές μίσους, με πολιτικές που δεν είναι απλά μια
δολοφονία, είναι Χωσία όπως λένε για αυτές τις περιπτώσεις στην λεβεντογέννα
Μάνη.
Οι φλύκταινες, οι θεατρινισμοί και οι κλάψες του
σπαραξικάρδιου δημάρχου (που σημειωτέων τον έχουν γελοιοποιήσει) είναι το
μακιγιάζ των πραγματικών του προθέσεων και σκέψεων του. Με κάτι τέτοια πάει να
μας εμφυτευθεί επιτηδείως μια σύγχυση και ένα είδος ζάλης για να ξεφύγει των
ευθυνών του ο Κώστας Λογοθέτης. Κουραστήκαμε να τους βλέπουμε να προσλαμβάνουν
τσουβαληδόν συμβούλους επί συμβούλων, δικηγόρους επί δικηγόρων και πάει
λέγοντας, μπουχτίσαμε να τους βλέπουμε να αδειάζουν τον δημοτικό κορβανά για να
τακτοποιούν ημετέρους και να αφήνουν την πόλη γυμνή από έργα, μπαϊλντίσαμε να
τους βλέπουμε να βδελύσονται τον δήμο και να προδίδουν τα συμφέροντα του τόπου
και μετά να βυθίζονται αδιάκοπα σε ένα πολιτικό ξεπεσμό.
Ενί λόγου τα ανδραγαθήματα τους δεν περιγράφονται, τον πόνο
τον δικό μας για όσα συμβαίνουν στην αλύτρωτη και προδομένη πόλη μας, ούτε καλέμι
ουλεμά πια δεν τον γράφει. Ενώ μόνο η τύχη και ο καλός Θεός μας, μπορούν να μας
προστατέψουν από τα χειρότερα και τους χειρότερους.
Υ.Γ.: Τους πήρε ο δαίμονας γιατί πριν αρχίσουνε να
κάνουνε κομμάτια τον τόπο μας για να τον ξεπουλήσουν, έκαναν κομμάτια την ψυχή
τους και ξεπούλησαν την συνείδηση τους.
* Ο Δημήτρης Καραπατάς,
είναι επιχειρηματίας.
