Φοβερές καταστάσεις λαμβάνουν χώρα στην πρώην ΕΡΤ, όπου μετά την τελευταία προκήρυξη γίνεται πραγματικά του βύσματος το…
πανηγύρι! Περιμέναμε όμως κάτι διαφορετικό; Εννοείται πως όχι! Δεν μας εκπλήσσει καθόλου το γεγονός διότι έχουμε δυστυχώς συνηθίσει την ελληνική πραγματικότητα της αναξιοκρατίας και των κομματικών ρουσφετιών.
Δεν μπορούμε, ωστόσο, να μη σχολιάσουμε το μέγεθος της υποκρισίας. Διότι όταν μπήκε το «λουκέτο», ο Πρωθυπουργός και άπαντες στην κυβέρνηση μιλούσαν για ανθρώπους που είχαν μπει από το «παράθυρο», υποστήριζαν ότι οι «ιερές αγελάδες» δεν ήταν πλέον ανεκτές και παράλληλα διαβεβαίωναν πως αυτή τη φορά ήταν αποφασισμένοι να προχωρήσουν σε αδιάβλητες και αξιοκρατικές διαδικασίες επιλογής προσωπικού.
Στα λόγια βέβαια όλα αυτά γιατί η προκήρυξη που ακολούθησε δεν είχε καμιά σχέση με τέτοια πράγματα κι έτσι «τα δικά μας παιδιά» βρήκαν πάλι θέση στη ΔΤ, ενώ οι υπόλοιποι, που δεν είχαν «μπάρμπα στην Κορώνη» ή βρίσκονταν σε μη αρεστά κομματικά στρατόπεδα, έμειναν στο δρόμο.
Πρόθεση τελικά για πραγματικές αλλαγές, που θα έκαναν τη δημόσια τηλεόραση καλύτερη, ποτέ δεν υπήρξε στην πραγματικότητα. Η ΕΡΤ απλά αποτέλεσε τον «οδηγό» για τον υπόλοιπο δημόσιο τομέα. Ήταν μόνο ένα παράδειγμα, που εξυπηρέτησε σε μια συγκεκριμένη στιγμή, στο πλαίσιο της εφαρμογής του «δόγματος σοκ».
Κι όσοι βιάστηκαν βέβαια να πανηγυρίσουν, λέγοντας ότι επιτέλους απαλλαγήκαμε από μερικούς «τεμπέληδες δημοσίους υπαλλήλους» έκαναν τραγικό λάθος. Διότι, όπως συνήθως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, η πλειοψηφία των εν λόγω ανθρώπων ήταν ανάμεσα σε αυτούς που διατήρησαν την καρέκλα τους. Γνωστό το έργο, άλλωστε, σε αυτή τη χώρα. Αυτοί που δεν ιδρώνουν και δεν προσφέρουν τίποτα, έχουν έναν πολύ καλό λόγο να μην το κάνουν: Ξέρουν ότι ο «ευεργέτης» τους θα καταφέρει να τους βολέψει και την επόμενη μέρα. Κάτι φυσικά που έγινε και στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Εν τω μεταξύ, όπως υποστηρίζουν οι πρώην εργαζόμενοι της ΕΡΤ, ανάμεσα στους προσληφθέντες της «Δημόσιας Τηλεόρασης» με τους κατά πολύ χαμηλότερους πλέον μισθούς, βρίσκονται και ορισμένοι που αμείβονται πλουσιοπάροχα. Μάλιστα, εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι φωτογραφίζουν άτομα που σήκωσαν το… λάβαρο της επανάστασης όταν ξέσπασε η «θύελλα», αλλά στη συνέχεια -για κάποιον περίεργο λόγο- οι τελευταίοι βρέθηκαν στη ΔΤ.
Αν ισχύουν αυτά, όλο και κάτι θα ήξεραν όσοι αποφάσισαν να αφήσουν πίσω τους για μια δίμηνη σύμβαση τους συναδέλφους τους κι αυτό διότι πολύ σύντομα πάρθηκε η απόφαση να ανανεωθούν για δέκα ακόμη μήνες οι συμβάσεις των νέων εργαζομένων, που τόσο… αξιοκρατικά είχαν περάσει την πόρτα της «Δημόσιας Τηλεόρασης». Ως δια μαγείας, λοιπόν, οι διμηνίτες έγιναν δωδεκαμηνίτες, ενώ σύντομα ενδέχεται κάποιοι από αυτούς να γίνουν και αορίστου χρόνου.
Ήδη, άλλωστε, βρίσκεται «στα σκαριά» νέα προκήρυξη της ΝΕΡΙΤ, όπου οι μισές ειδικότητες είναι εκτός ΑΣΕΠ. Και η πιο σημαντική λεπτομέρεια; Σε πολλές από αυτές, η διετής προϋπηρεσία «σε ραδιοτηλεοπτικό φορέα» είναι απαραίτητη. Κάτι βέβαια που ένα μόνο πράγμα σημαίνει: Αποκλείεται από τη διαδικασία η πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών, για να προσληφθούν ξανά οι ίδιοι. Είπατε τίποτα για αξιοκρατία;
http://www.tempo.gr
πανηγύρι! Περιμέναμε όμως κάτι διαφορετικό; Εννοείται πως όχι! Δεν μας εκπλήσσει καθόλου το γεγονός διότι έχουμε δυστυχώς συνηθίσει την ελληνική πραγματικότητα της αναξιοκρατίας και των κομματικών ρουσφετιών.
Δεν μπορούμε, ωστόσο, να μη σχολιάσουμε το μέγεθος της υποκρισίας. Διότι όταν μπήκε το «λουκέτο», ο Πρωθυπουργός και άπαντες στην κυβέρνηση μιλούσαν για ανθρώπους που είχαν μπει από το «παράθυρο», υποστήριζαν ότι οι «ιερές αγελάδες» δεν ήταν πλέον ανεκτές και παράλληλα διαβεβαίωναν πως αυτή τη φορά ήταν αποφασισμένοι να προχωρήσουν σε αδιάβλητες και αξιοκρατικές διαδικασίες επιλογής προσωπικού.
Στα λόγια βέβαια όλα αυτά γιατί η προκήρυξη που ακολούθησε δεν είχε καμιά σχέση με τέτοια πράγματα κι έτσι «τα δικά μας παιδιά» βρήκαν πάλι θέση στη ΔΤ, ενώ οι υπόλοιποι, που δεν είχαν «μπάρμπα στην Κορώνη» ή βρίσκονταν σε μη αρεστά κομματικά στρατόπεδα, έμειναν στο δρόμο.
Πρόθεση τελικά για πραγματικές αλλαγές, που θα έκαναν τη δημόσια τηλεόραση καλύτερη, ποτέ δεν υπήρξε στην πραγματικότητα. Η ΕΡΤ απλά αποτέλεσε τον «οδηγό» για τον υπόλοιπο δημόσιο τομέα. Ήταν μόνο ένα παράδειγμα, που εξυπηρέτησε σε μια συγκεκριμένη στιγμή, στο πλαίσιο της εφαρμογής του «δόγματος σοκ».
Κι όσοι βιάστηκαν βέβαια να πανηγυρίσουν, λέγοντας ότι επιτέλους απαλλαγήκαμε από μερικούς «τεμπέληδες δημοσίους υπαλλήλους» έκαναν τραγικό λάθος. Διότι, όπως συνήθως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, η πλειοψηφία των εν λόγω ανθρώπων ήταν ανάμεσα σε αυτούς που διατήρησαν την καρέκλα τους. Γνωστό το έργο, άλλωστε, σε αυτή τη χώρα. Αυτοί που δεν ιδρώνουν και δεν προσφέρουν τίποτα, έχουν έναν πολύ καλό λόγο να μην το κάνουν: Ξέρουν ότι ο «ευεργέτης» τους θα καταφέρει να τους βολέψει και την επόμενη μέρα. Κάτι φυσικά που έγινε και στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Εν τω μεταξύ, όπως υποστηρίζουν οι πρώην εργαζόμενοι της ΕΡΤ, ανάμεσα στους προσληφθέντες της «Δημόσιας Τηλεόρασης» με τους κατά πολύ χαμηλότερους πλέον μισθούς, βρίσκονται και ορισμένοι που αμείβονται πλουσιοπάροχα. Μάλιστα, εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι φωτογραφίζουν άτομα που σήκωσαν το… λάβαρο της επανάστασης όταν ξέσπασε η «θύελλα», αλλά στη συνέχεια -για κάποιον περίεργο λόγο- οι τελευταίοι βρέθηκαν στη ΔΤ.
Αν ισχύουν αυτά, όλο και κάτι θα ήξεραν όσοι αποφάσισαν να αφήσουν πίσω τους για μια δίμηνη σύμβαση τους συναδέλφους τους κι αυτό διότι πολύ σύντομα πάρθηκε η απόφαση να ανανεωθούν για δέκα ακόμη μήνες οι συμβάσεις των νέων εργαζομένων, που τόσο… αξιοκρατικά είχαν περάσει την πόρτα της «Δημόσιας Τηλεόρασης». Ως δια μαγείας, λοιπόν, οι διμηνίτες έγιναν δωδεκαμηνίτες, ενώ σύντομα ενδέχεται κάποιοι από αυτούς να γίνουν και αορίστου χρόνου.
Ήδη, άλλωστε, βρίσκεται «στα σκαριά» νέα προκήρυξη της ΝΕΡΙΤ, όπου οι μισές ειδικότητες είναι εκτός ΑΣΕΠ. Και η πιο σημαντική λεπτομέρεια; Σε πολλές από αυτές, η διετής προϋπηρεσία «σε ραδιοτηλεοπτικό φορέα» είναι απαραίτητη. Κάτι βέβαια που ένα μόνο πράγμα σημαίνει: Αποκλείεται από τη διαδικασία η πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών, για να προσληφθούν ξανά οι ίδιοι. Είπατε τίποτα για αξιοκρατία;
http://www.tempo.gr