Η επιστολή του .....
Χριστόδουλου Ξηρού:
Λεονάρντο, σε είδα στο «Λύκο της Wall Street» και ένιωσα την επιθυμία να βροντήξω κάτω το αντάρτικο ντουφέκι και να κλειστώ πάλι στον Κορυδαλλό!
Εγώ που δεν έχω χάσει ούτε μια ταινία σου, εγώ που λάδωνα τους δεσμοφύλακες για να μου φέρνουν τα DVD με τις ταινίες σου.
Εγώ που σε παρακολουθούσα από τότε που ήσουν πιτσιρίκι και έπαιζες τηλεοπτικά ρολάκια στη Λάσι.
Εγώ που έχασα μια δολοφονία –δεν θυμάμαι ποιανού- γιατί σε έβλεπα στη Σάντα Μπάρμπαρα και ξεχάστηκα μπροστά στην τηλεόραση, με αποτέλεσμα ο Σάββας και ο Κουφοντίνας να αναγκαστούν να κάνουν την δολοφονία μόνοι τους και να μη μου φέρουν μετά τα σουβλάκια που τους είχα παραγγείλει επειδή ήταν έξαλλοι μαζί μου.
Εγώ που έπαιξα ξύλο μέσα στη φυλακή με τον Γιωτόπουλο και τον Τζωρτζάτο, γιατί τόλμησαν να αμφισβητήσουν την υπέροχη ερμηνεία σου στο Inception.
Εγώ που ξενυχτούσα στα κελιά των Πυρήνων και προσπαθούσα να τους πείσω πως πρέπει να σου μοιάσουν.
Προχτές, όμως, με σακάτεψες. Αφού γύρισα το βίντεο στο υπόγειο της πρεσβείας, είπα στα παιδιά της αντιτρομοκρατικής πως θέλω να πάω σινεμά, για να δω εσένα Λεονάρντο.
Μεταμφιέστηκα σε ασφαλίτη και πήγα στα Village με τη λιμουζίνα του Δένδια. Μπήκα με ενθουσιασμό στην αίθουσα γιατί η προηγούμενη ταινία σου, ο Γκάτσμπι, με είχε συνεπάρει και πίστευα πως έχεις απογειωθεί εντελώς.
Και βλέπω εσένα, Λεονάρντο, να κυλιέσαι στα πατώματα από τα ναρκωτικά, να πηδάς τη μια πουτάνα μετά την άλλη και να υλοποιείς όλες τις σιχαμερές και αρρωστημένες επιθυμίες της Λούμπεν Μεγαλοαστικής Τάξης, βουλιάζοντας στον βόθρο του καπιταλισμού.
Τα ξέρουμε όλα αυτά, Λεονάρντο μου. Γι’ αυτό κάναμε την επαναστατική οργάνωση και ήμασταν όλη την ώρα με τα όπλα και με τις βόμβες.
Με κατέστρεψες, Λεονάρντο. Μου μαύρισες τα σπλάχνα. Ήρθα να σε δω για να με κάνεις να ονειρευτώ, και έκανες τα όνειρά μου συντρίμμια.
Ο μόνος λόγος που δεν έφυγα στη μέση της ταινίας ήταν πως είχα πάρει τέσσερα κιλά ποπ κορν και έξι λίτρα Coca Cola και δεν είχα προλάβει να τα σαβουρώσω. Την Coca Cola την πήρα για να μην καταλάβουν πως είμαι επαναστάτης. Ωραία είναι η Coca Cola. Μπροστά στον Γιωτόπουλο, έπινα πάντα ΕΨΑ.
Μόλις τελείωσε η ταινία, επέστρεψα ράκος στο δωμάτιό μου στη Μεγάλη Βρετανία και, για να ξεπεράσω την στεναχώρια μου, είδα ξανά το «Πιάσε με, αν μπορείς».
Ήσουν φοβερός, ρε μπαγάσα Λεονάρντο, στο «Πιάσε με, αν μπορείς».
Τώρα που το σκέφτομαι, το «Πιάσε με, αν μπορείς» το είχες γυρίσει το 2002.
Και μας έπιασαν το 2002…
Άει στο διάολο, γρουσούζη Λεονάρντο! Ρουφιάνε! Πράκτορα της CIA!
Χριστόδουλος Ξηρός
Ελεύθερος Σινεφίλ
Υ.Γ. There is no business like show business.
http://pitsirikos.net/
