Τα τελευταία χρόνια ο κόσμος της
εργασίας της περιοχής μας δέχεται μία άνευ προηγουμένου επίθεση από την
κυβέρνηση, το κεφάλαιο, την ΕΕ και το ΔΝΤ.
Γίνεται όλο και πιο εμφανές ότι
δυο κόσμοι συγκρούονται για το ποιος θα πληρώσει το τίμημα της κρίσης του
συστήματος: Ο κόσμος της εργασίας, όπως ήδη συμβαίνει μέσα από τις μνημονιακές
πολιτικές της εξαθλίωσης, ή ο κόσμος του κεφαλαίου, που αφού συσσώρευσε κέρδη
τις προηγούμενες δεκαετίες στις πλάτες του εργαζόμενου λαού, τώρα προτιμά να τα
αφήνει να λιμνάζουν σε καταθέσεις και offshore.
Ο μόνος τρόπος για να ξεφύγουμε
από αυτόν τον συνεχή κατήφορο που μας γυρίζει εκατό χρόνια πίσω, καταργώντας
κάθε δικαίωμα και κατάκτηση, είναι ο δρόμος της αντικαπιταλιστικής ανατροπής,
της ταξικής αντεπίθεσης για να πάρουμε πίσω όλα όσα μας ανήκουν. Είναι ο δρόμος
του κοινωνικού μετασχηματισμού που περνάει μέσα από την άρνηση πληρωμής του
δήθεν δημόσιου χρέους, τη ρήξη και αποδέσμευση από την αντιδημοκρατική
Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ, την απαλλοτρίωση των τραπεζών και των επιχειρήσεων
στρατηγικής σημασίας, τη ριζική ανακατανομή του πλούτου για να μην πεινάσει
κανείς, για να μην ξαναδούμε κανέναν να ψάχνει στα σκουπίδια.
Κάποιοι θα αναρωτηθούν «και τι
σχέση έχουν αυτά με τις δημοτικές εκλογές;». Όμως –πέρα από το ότι ούτως ή
άλλως καμία εκλογική μάχη δεν μπορεί να αποσυνδεθεί από το κεντρικό πολιτικό
σκηνικό, ειδικά στη σημερινή εποχή- η αλήθεια είναι ότι οι Καλλικρατικοί Δήμοι
δεν αποτελούν θεσμούς πραγματικής αυτοδιοίκησης αλλά το τοπικό κράτος που έχει
υποχρέωση να υλοποιήσει τις μνημονιακές πολιτικές σε τοπικό επίπεδο. Μέσω της
μεταφοράς αρμοδιοτήτων κοινωνικής πολιτικής στους Δήμους και τις παράλληλες
μεγάλες μειώσεις στη χρηματοδότηση, αλλά και με το καθεστώς εποπτείας υπό το
«Παρατηρητήριο Οικονομικής Αυτοτέλειας», αναγκάζουν τους ΟΤΑ να λειτουργούν ως
«υγιείς επιχειρήσεις». Μέσω των ευρωπαϊκών προγραμμάτων προωθούν τις συμπράξεις
δημοσίου-ιδιωτικού τομέα και τις ελαστικές σχέσεις εργασίας. Είναι λάθος λοιπόν
να αντιμετωπίζεται ο Δήμος ως αποκομμένη δομή που είναι στα χέρια των πολιτών.
Είναι αναπόσπαστο κομμάτι του μνημονιακού παζλ και έτσι πρέπει να
αντιμετωπίζεται.
Με βάση τα παραπάνω, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Κορινθίας θα στηρίξει (ή θα συμβάλλει στο να δημιουργηθούν, όπου υπάρχουν οι
δυνατότητες) δημοτικές κινήσεις με τα παρακάτω χαρακτηριστικά:
- Να λένε καθαρές κουβέντες. Να μην αποπροσανατολίζουν τους πολίτες λέγοντας ότι τάχα φταίνε οι «κακοί» προηγούμενοι διαχειριστές, και ότι η λύση είναι απλώς να αντικατασταθούν από νέους, ηθικούς και αδιάφθορους. Η Ε.Ε., ο Καλλικράτης, οι ιδιωτικοποιήσεις δεν είναι ζητήματα διαλόγου, που υπό προϋποθέσεις μπορεί να λειτουργήσουν και θετικά. Η λογικές της «ορθότερης», «φιλολαϊκότερης» διαχείρισης όχι μόνο δεν επαρκούν, αλλά θα γυρίσουν και μπούμερανγκ καθώς στο σημερινό ασφυκτικό πλαίσιο ελάχιστα μπορείς να πετύχεις με αυτόν τον τρόπο. Θέλουμε Δήμους-προπύργια αντίστασης, που θα αρνηθούν να εφαρμόσουν τις μνημονιακές πολιτικές και να συμβάλλουν στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και την κατάργηση των δημόσιων παροχών.
- Να έχουν κινηματική λογική. Είναι εμφανές ότι η ανατροπή δεν θα έρθει δια της ανάθεσης, απλώς με το να εκλέξουμε τους σωστούς αντιπροσώπους για να ψηφίζουν στο όνομά μας. Η απαλλαγή από το καθεστώς της εξαθλίωσης θα έρθει μόνο μέσα από τους αγώνες και τις διεκδικήσεις μας και όχι από τον καναπέ. Με πάλη για να ανατραπούν αυτές οι πολιτικές αλλά και να μη γίνουν οι γειτονιές μας γκέτο των φασιστικών συμμοριών. Στόχος των δημοτικών σχημάτων πρέπει να είναι να ενισχύσουν το αντικαπιταλιστικό ρεύμα, να συμβάλλουν στον συντονισμό και τη διεύρυνση των δυνάμεων που συνειδητοποιούν ότι η αλλαγή δεν έρχεται από «σωτήρες» αλλά με την ενεργό αντίσταση, την ανυπακοή και τη δράση του λαϊκού και εργατικού κινήματος.
- Δεν θα λειτουργήσουν ως «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» για δήθεν προοδευτικές δυνάμεις όπως η ΔΗΜΑΡ, που υπηρέτησε ως αριστερός ψάλτης τη μνημονιακή πολιτική, ή για άλλους όψιμους «αντιμνημονιακούς» παράγοντες. Η συμπόρευση με τέτοιες δυνάμεις ενισχύει τη λογική «όλοι ίδιοι είναι». Η αριστερά δεν μπορεί να βλέπει ως συναγωνιστές και συνεργάτες όσους συνυπέγραψαν την εξαθλίωση με αντάλλαγμα λίγη εξουσία. Δεν μπορεί να κάνει εκπτώσεις και να συμπορεύεται με όσους μας έφτασαν ως εδώ, με μόνο κριτήριο την κατάκτηση της πλειοψηφίας. Επιδιώκουμε τη συμπόρευση με έντιμους αγωνιστές που αποδεσμεύονται από άλλους πολιτικούς χώρους και θέλουν ειλικρινά να συμβάλλουν στην αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης και όχι να σώσουν το πολιτικό τους τομάρι.
- Με τον Καλλικράτη δεν είμαστε αντίθετοι λόγω αναπόλησης κάποιας τάχα λαϊκής, δημοκρατικής τοπικής αυτοδιοίκησης –που δεν υπήρξε ποτέ- αλλά από τη σκοπιά μιας άλλης προοπτικής, ενός άλλου τρόπου οργάνωσης της κοινωνίας, με προτεραιότητα στα σύγχρονα κοινωνικά και εργατικά δικαιώματα και ελευθερίες. Με την εξουσία και τον πλούτο στα χέρια αυτών που τον παράγουν. Οι δομές αυτοδιαχείρισης και αλληλεγγύης, τα εγχειρήματα οργάνωσης «από τα κάτω» με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες δείχνουν ότι μπορεί να υπάρξει άλλος τρόπος οργάνωσης, πάλης και επιβολής της λαϊκής θέλησης, με λόγο στην πολιτική που σχεδιάζεται και εφαρμόζεται στην πόλη. Αντίστοιχα θέλουμε και τα σχήματα που θα στηρίξουμε να λειτουργούν αμεσοδημοκρατικά και συλλογικά και όχι προσωποκεντρικά.
Οι παραπάνω άξονες σκιαγραφούν
συνοπτικά τη λογική με την οποία θα κινηθούμε ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ Κορινθίας στις
δημοτικές εκλογές, χωρίς φυσικά να καλύπτουν όλες τις πλευρές που συνθέτουν το
πολιτικό σκηνικό στους ΟΤΑ. Σε κάθε περίπτωση, ακόμη κι αν δεν υπάρξουν οι
προϋποθέσεις για τη συγκρότηση τέτοιων σχημάτων σε κάθε Δήμο της περιοχής, θα
δώσουμε δυναμικά τη μάχη των περιφερειακών και των ευρωεκλογών και θα είμαστε
μέσα στα κινήματα πόλης, κόντρα σε κάθε επίδοξο διαχειριστή και κάθε αντιλαϊκή
πολιτική. Γιατί ο δρόμος για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια περνάει μέσα από
τη σύγκρουση με το κεφάλαιο και τον καπιταλισμό και όχι μέσα από τον συμβιβασμό
και τη συνδιαχείριση αυτού του άθλιου συστήματος. Ανταρσία σε κάθε γειτονιά!
ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Κορινθίας
