Η “ψαριά” του Χάρελ θεωρείται ότι έχει ιδιαίτερη οικολογική σημασία, καθώς πρόκειται για ένα είδος ευάλωτο στις ανθρώπινες πιέσεις που θεωρείτο ότι είχε εξαφανιστεί από την περιοχή.
Η χελώνα-αλιγάτορας πολλές φορές συγχέεται, αν και δεν θεωρείται κοντινός συγγενής, με την κοινή χελώνα του γλυκού νερού (Chelydra serpentina).
Απαντάται σε λίμνες, ποτάμια, βάλτους και άλλους υδροβιότοπους των νότιων ΗΠΑ που βρίσκονται κοντά στον Κόλπο του Μεξικού.
Η χελώνα-αλιγάτορας διαθέτει ένα αρκετά μεγάλο κεφάλι και έναν κοντό και δυνατό λαιμό. Μάλιστα, έχει πολύ ισχυρά σαγόνια και μπορεί να ασκήσει πίεση τριών κιλών ανά τετραγωνικό εκατοστό.
Στο καβούκι της φέρει τρεις σειρές από οστέινες προεξοχές, χαρακτηριστικό που τη διακρίνει από την κοινή χελώνα η οποία διαθέτει ένα αρκετά ποιο λείο καβούκι.
Το συγκεκριμένο είδος υπολογίζεται ότι περπατάει στον πλανήτη μας εδώ και 20 εκατ. χρόνια. Πρόκειται για σαρκοφάγο ζώο που τρέφεται με φίδια, βατράχια, ψάρια αλλά και άλλες χελώνες.
