Η αλήθεια είναι πως οι πεζόδρομοι δίχασαν. Κάποιοι ήταν υπέρ, κάποιοι ήταν και είναι κατά.
Η Πόλη «ταλαιπωρήθηκε» από το θέμα προσπαθώντας να βρει τι ακριβώς της ταιριάζει και ποιο θα ήταν το βέλτιστο.
Σήμερα; Θα έλεγε κανείς πως οι πολίτες είναι εκείνοι που ταλαιπωρούνται και μην φανταστείτε από τους ίδιους τους πεζοδρόμους... Η ταλαιπωρία προσφέρεται αφειδώς από πολίτες... σε πολίτες!
Είσοδος πεζοδρόμου επι της Κολιάτσου.
Τι κι αν υπάρχει σήμανση πως είναι είσοδος πεζοδρόμους και ως εκ τούτου η στάθμευση
δεν επιτρέπεται;
Τα «αλάρμ» αθωώνουν την επιλογή και φυσικά; Ταλαιπωρούν εκείνους που είτε θέλουν να
εισέλθουν στον πεζόδρομο είτε να εξέλθουν.
Εν προκειμένω ένα ποδήλατο με έναν ηλικιωμένο για οδηγό, προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στα αυτοκίνητα, να βρει δίοδο να περάσει και να συνεχίσει το δρόμο του.
Μα γιατί δεν επιλέγει τους ποδηλατόδρομους θα πει κάποιος..
Έτερο μέγιστο ζήτημα!
Τι κι αν χρησιμοποιούνται από μεγάλο αριθμό πολιτών...
Έχουν μετατραπεί σε πολλά σημεία τους σε πάρκινγκ αφού και πάλι υπερτερεί η ευκολία
του οδηγού και η «βαρεμάρα» του να περπατήσει λίγο παραπάνω.
Δεν θα μιλήσω για πρόστιμα γιατί ακόμα κι αυτά οι πολίτες «στα παλαιότερα των
υποδημάτων τους» τα γράφουν.
Θα εστιάσω στην νοοτροπίες μέρους του συνόλου το οποίο ενδεχομένως να θαρρεί πως
έχει περισσότερα δικαιώματα από το υπόλοιπο...
Καλά ή κακά τα έργα, συμφωνούμε ή διαφωνούμε, αποτελούν μέρος της καθημερινότητας
μας στην πόλη.
Το να τα «αγνοούμε» δεν κάνει κακό στον εμπνευστή και δημιουργό τους αλλά... σε
συμπολίτες!
Η Πόλη «ταλαιπωρήθηκε» από το θέμα προσπαθώντας να βρει τι ακριβώς της ταιριάζει και ποιο θα ήταν το βέλτιστο.
Σήμερα; Θα έλεγε κανείς πως οι πολίτες είναι εκείνοι που ταλαιπωρούνται και μην φανταστείτε από τους ίδιους τους πεζοδρόμους... Η ταλαιπωρία προσφέρεται αφειδώς από πολίτες... σε πολίτες!
Είσοδος πεζοδρόμου επι της Κολιάτσου.
Τι κι αν υπάρχει σήμανση πως είναι είσοδος πεζοδρόμους και ως εκ τούτου η στάθμευση
δεν επιτρέπεται;
Τα «αλάρμ» αθωώνουν την επιλογή και φυσικά; Ταλαιπωρούν εκείνους που είτε θέλουν να
εισέλθουν στον πεζόδρομο είτε να εξέλθουν.
Εν προκειμένω ένα ποδήλατο με έναν ηλικιωμένο για οδηγό, προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στα αυτοκίνητα, να βρει δίοδο να περάσει και να συνεχίσει το δρόμο του.
Μα γιατί δεν επιλέγει τους ποδηλατόδρομους θα πει κάποιος..
Έτερο μέγιστο ζήτημα!
Τι κι αν χρησιμοποιούνται από μεγάλο αριθμό πολιτών...
Έχουν μετατραπεί σε πολλά σημεία τους σε πάρκινγκ αφού και πάλι υπερτερεί η ευκολία
του οδηγού και η «βαρεμάρα» του να περπατήσει λίγο παραπάνω.
Δεν θα μιλήσω για πρόστιμα γιατί ακόμα κι αυτά οι πολίτες «στα παλαιότερα των
υποδημάτων τους» τα γράφουν.
Θα εστιάσω στην νοοτροπίες μέρους του συνόλου το οποίο ενδεχομένως να θαρρεί πως
έχει περισσότερα δικαιώματα από το υπόλοιπο...
Καλά ή κακά τα έργα, συμφωνούμε ή διαφωνούμε, αποτελούν μέρος της καθημερινότητας
μας στην πόλη.
Το να τα «αγνοούμε» δεν κάνει κακό στον εμπνευστή και δημιουργό τους αλλά... σε
συμπολίτες!