Η πολιτική, ειδικά στην Ελλάδα, είναι γεμάτη από ιστορικούς συμβολισμούς. Και τα… συμπλέγματα που κουβαλούν μαζί τους. Το ΠΑΣΟΚ για παράδειγμα, είναι το κόμμα των Παπανδρέου. Ο Ανδρέας το ίδρυσε, ο Γιώργος το παρέδωσε στον Σημίτη, για να το ξαναπάρει πίσω το 2004, και να ετοιμάζεται σήμερα να το δώσει στον Βενιζέλο.Το ρεπορτάζ αναφέρει ότι ο Γιώργος Παπανδρέου πήρε την απόφαση να αποχωρήσει. Άμεσα. Το ανακοίνωσε χθες βράδυ στον Λουκά Παπαδήμο, θα το πει το μεσημέρι στον Κάρολο Παπούλια, θα το βροντοφωνάξει το απόγευμα στη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου, όπου θα καθοριστεί η ατζέντα της διήμερης συνεδρίασης του Εθνικού Συμβουλίου του Κινήματος, αύριο και μεθαύριο.
Όλες οι εκτιμήσεις επίσης συγκλίνουν στο συμπέρασμα ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος είναι εκείνος που θα κληρονομήσει το ΠΑΣΟΚ με… απευθείας ανάθεση, σχεδόν όπως συνέβη το 2004 μεταξύ του Κώστα Σημίτη και του Γιώργου Παπανδρέου. Τότε που ο Βενιζέλος και οι υπόλοιποι δελφίνοι μιλούσαν για έλλειμμα δημοκρατίας στη «Δημοκρατική Παράταξη».
Όσοι βέβαια γνωρίζουν τους Παπανδρέου, υποψιάζονται ότι… δεν τα έχουμε δει ακόμη όλα. Και ότι ο Γιώργος Παπανδρέου φυλάει για το τέλος έναν κρυμμένο άσο. Ένα κόλπο γκρόσο. Όχι για να διασώσει το προεδρικό imperium του, αλλά για να επηρεάσει τόσο καθοριστικά την εκκίνηση του διαδόχου του, ώστε το ΠΑΣΟΚ να συνεχίσει να περιστρέφεται γύρω από το Καστρί.
Ποια θα μπορούσε να είναι αυτή η στρατηγική κίνηση; Το να βγάλει… στη σέντρα τους δελφίνους, από βήματος Εθνικού Συμβουλίου. Αναφερόμενος στη συνευθύνη τους για την πολιτική που ακολούθησε ο ίδιος από το 2009 και μετά. Δηλαδή την αφωνία τους για το Μνημόνιο, που σήμερα εμφανίζονται να έχουν ξεχάσει.
Και ακόμη, τη δημόσια καταγγελία «σκηνικού Αποστασίας», επαναλαμβάνοντας τις καταγγελίες του για πιέσεις από συγκεκριμένα ΜΜΕ, στα οποία άλλωστε έδωσε ονοματεπώνυμο.
Ένα στρατηγικό σχέδιο που δεν θα αλλάξει φυσικά την πολιτική τύχη του Γιώργου Παπανδρέου. Ενδέχεται ωστόσο να διαφοροποιήσει την πολιτική κατάληξή του. Του ίδιου και της πολιτικής δυναστείας του.
